Opinia rzecznika generalnego - 30 kwietnia 2013 r. - International Jet Management - Sprawa C-628/11

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

YVES’A BOTA

przedstawiona w dniu 30 kwietnia 2013 r.(1)

Sprawa C‑628/11

Postępowanie karne

przeciwko

International Jet Management GmbH

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Braunschweig (Niemcy)]

Zakaz wszelkiej dyskryminacji ze względu na przynależność państwową - Loty handlowe z państwa trzeciego do państwa członkowskiego - Uregulowanie państwa członkowskiego przewidujące konieczność uzyskania przez przewoźników lotniczych nieposiadających koncesji wydanej przez to państwo zezwolenia na każdy wlot z terytorium państwa trzeciego

1.        Niniejsze odesłanie prejudycjalne zmierza do uzyskania od Trybunału odpowiedzi na pytanie, czy wykładni art. 18 TFUE należy dokonywać w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, by państwo członkowskie wymagało w stosunku do wspólnotowych przewoźników lotniczych, którym zostały wydane koncesje w innym państwie członkowskim zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1008/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty (wersja przeredagowana)(2), zezwolenia na wlot dla lotów okazjonalnych na wniosek z państw trzecich na terytorium tego państwa członkowskiego.

2.        W rzeczywistości zasadnicza trudność przedłożonej tutaj sprawy polega na określeniu, czy art. 18 TFUE znajdzie zastosowanie do sytuacji takiej jak w postępowaniu głównym, z uwagi na dziedzinę, której dotyczy, czyli świadczenie usług lotniczych między państwem trzecim i państwem członkowskim przez wspólnotowego przewoźnika lotniczego.

3.        W niniejszej opinii wyjaśnię w pierwszej kolejności powody, dla których uważam, że przepis ten z pewnością ma zastosowanie do sytuacji stanowiącej przedmiot postępowania przed sądem krajowym.

        Następnie wskażę, dlaczego moim zdaniem wykładni tego przepisu należy dokonywać w taki sposób, że sprzeciwia się on temu, by państwo członkowskie wymagało w stosunku do wspólnotowych przewoźników lotniczych, którym zostały wydane koncesje w innym państwie członkowskim, zezwolenia na wlot dla lotów okazjonalnych na wniosek z państw trzecich na terytorium tego państwa członkowskiego.