Opinia rzecznika generalnego - 30 kwietnia 2013 r. - UPC Nederland - Sprawa C-518/11

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

PEDRA CRUZA VILLALÓNA

przedstawiona w dniu 30 kwietnia 2013 r.(1)

Sprawa C‑518/11

UPC Nederland BV

przeciwko

Gemeente Hilversum

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof te Amsterdam (Niderlandy)]

Sieci i usługi łączności elektronicznej - Nowe ramy prawne - Dyrektywy 2002/19/WE, 2002/20/WE, 2002/21/WE i 2002/22/WE - Zakres zastosowania ratione materiae - Rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych swobodnie dostępnych w sieciach kablowych - Sprzedaż przez gminę sieci kablowej prywatnemu przedsiębiorstwu - Zgodność klauzuli umownej nakazującej ograniczenie cen za usługę podstawową - Uregulowanie sektorowe ex ante - Kompetencje krajowych organów regulacyjnych - Przedsiębiorstwa zajmujące na rynku znaczącą pozycję - Cele interesu ogólnego

1.        Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w niniejszej sprawie daje Trybunałowi po raz pierwszy okazję do rozpatrzenia wpływu prawa Unii na kompetencje państw członkowskich do wytyczenia przedsiębiorstwom świadczącym usługi rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych granicy podwyższania ceny detalicznej tych usług. Cecha szczególna sprawy głównej polega na tym, że środek ograniczający, o który chodzi w postępowaniu głównym, przybrał formę klauzuli zawartej w umowie, mocą której jednostka samorządu terytorialnego, a mianowicie Gemeente Hilversum (gmina Hilversum), sprzedała swą sieć kablową prywatnemu przedsiębiorstwu.

I -    Ramy prawne

        Główne przepisy wtórnego prawa Unii miarodajne dla odpowiedzi na postawione w niniejszej sprawie pytania prejudycjalne to przepisy szeregu dyrektyw stanowiących to, co przyjęło się nazywać nowymi ramami prawnymi w dziedzinie łączności elektronicznej(), a mianowicie dyrektywa 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (zwana dalej „dyrektywą ramową”)() oraz cztery dyrektywy szczegółowe(), które jej towarzyszą, a którymi są, oprócz dyrektywy 97/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 1997 r. dotyczącej przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej(), dyrektywa 2002/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń towarzyszących oraz wzajemnych połączeń (zwana dalej „dyrektywą o dostępie”)(), dyrektywa 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (zwana dalej „dyrektywą o zezwoleniach”)(), jak również dyrektywa 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (zwana dalej „dyrektywą o usłudze powszechnej”)().