Opinia rzecznika generalnego - 28 lutego 2013 r. - Codirex Expeditie - Sprawa C-542/11

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

Niila Jääskinena

przedstawiona w dniu 28 lutego 2013 r.(1)

Sprawa C‑542/11

Staatssecretaris van Financiën

przeciwko

Codirex Expeditie BV

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden (Niderlandy)]

Wspólnotowy kodeks celny - Rozporządzenie (EWG) nr 2912/92 - Artykuł 50 - Towary składowane czasowo - Towary niewspólnotowe - Procedura celna wspólnotowego tranzytu zewnętrznego - Chwila nadania przeznaczenia celnego - Artykuły 63 i 67 - Przyjęcie zgłoszenia celnego - Artykuł 73 - Zwolnienie towarów - Artykuł 203 - Dług celny

I -    Wprowadzenie

1.        Dwie brakujące paczki mięsa, oto co stanowi źródło niniejszej sprawy. W okolicznościach faktycznych postępowania głównego doszło do przewozu z Brazylii do Niderlandów drogą morską ładunku mrożonej wołowiny w kontenerze. Po zdjęciu pieczęci założonych przez organy celne portu w Rotterdamie przed udzieleniem zwolnienia towarów ich odbiorca znalazł jedynie 1667 z 1669 paczek wymienionych w zgłoszeniu celnym.

2.        Niniejszy wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni art. 50 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny(2) (zwanego dalej „kodeksem celnym”). Wniosek ten złożono w ramach sporu pomiędzy Staatssecretaris van Financiën (sekretarzem stanu ds. finansów zwanym dalej „Staatssecretaris”) a Codirex Expeditie BV (zwaną dalej „Codirex”) w przedmiocie decyzji podatkowej dotyczącej pobrania należności celnych i podatku od wartości dodanej (zwanego dalej „podatkiem VAT”).

        Hoge Raad der Nederlanden (sąd najwyższy Niderlandów) stara się w istocie ustalić, od której chwili towarom niewspólnotowym mający status towarów składowanych czasowo i zgłoszonym w celu objęcia ich procedurą wspólnotowego tranzytu zewnętrznego nadawane jest przeznaczenie celne w rozumieniu art. 50 kodeksu celnego. W tym względzie sąd odsyłający bierze pod uwagę dwie różne chwile: chwilę przyjęcia zgłoszenia (zgodnie z art. 63 tegoż kodeksu) lub chwilę, w której po przyjęciu zgłoszenia udzielone zostaje zwolnienie (zgodnie z art. 73 tegoż kodeksu).