Opinia rzecznika generalnego - 28 lutego 2013 r. - Duarte Hueros - Sprawa C-32/12

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JULIANE KOKOTT

Przedstawiona w dniu 28 lutego 2013 r.(1)

Sprawa C‑32/12

Soledad Duarte Hueros

przeciwko

Autociba SA

i

Automóviles Citroen Espańa SA

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia n° 2 de Badajoz, Hiszpania)

Ochrona konsumentów - Dyrektywa 1999/44/WE - Uprawnienia konsumenta w przypadku braku zgodności - Brak zgodności o nikłym znaczeniu - Wykluczenie unieważnienia umowy - Obniżenie ceny z urzędu

I -    Wprowadzenie

1.        Niniejszy wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni dyrektywy 1999/44/WE(2), zwanej dalej „dyrektywa 1999/44”. W istocie chodzi o kwestię, czy sąd powinien z urzędu obniżyć cenę obciążonej wadą rzeczy stanowiącej przedmiot sprzedaży (w konkretnym przypadku kabrioletu z nieszczelnym dachem), jeśli unieważnienie umowy jest wykluczone z powodu nikłego znaczenia braku zgodności, a zainteresowany konsument podniósł jednak przed sądem wyłącznie żądanie unieważnienia umowy.

2.        Tłem dla niniejszego wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym jest ukształtowanie hiszpańskiej procedury, która zgodnie z informacjami sądu odsyłającego w konkretnym przypadku sprzeciwia się orzeczeniu zapłaty kwoty odpowiadającej obniżeniu ceny. Do Trybunału należy zatem zbadanie, czy dyrektywa 1999/44 wymaga w takiej sytuacji działania sądu z urzędu.

3.        Dyrektywa 1999/44 jest w ten sposób po raz trzeci przedmiotem postępowania prejudycjalnego(3). Przeciwnie do dwóch pozostałych przypadków w niniejszej sprawie nie chodzi jednak o zakres lub treść uprawnień konsumenta, lecz po raz pierwszy o ich dochodzenie przed sądem.

II - Ramy prawne

A -    Prawo Unii

        Celem dyrektywy 1999/44 jest zgodnie z jej motywem pierwszym osiągnięcie wysokiego poziomu ochrony konsumentów. Motyw piąty przewiduje odpowiednio stworzenie wspólnych minimalnych zasad prawa konsumenckiego. Motyw 24 stanowi, że państwa członkowskie powinny mieć możliwość przyjęcia lub utrzymania w mocy surowszych przepisów dla zapewnienia nawet wyższego poziomu ochrony konsumentów.