Opinia rzecznika generalnego - 21 listopada 2012 r. - Réexamen Arango Jaramillo i in. przeciwko EBI - Sprawa C-334/12 RX-II

STANOWISKO RZECZNIKA GENERALNEGO

PAOLA MENGOZZIEGO

przedstawione w dniu 21 listopada 2012 r.(1)

Sprawa C‑334/12 RX-II

Oscar Orlando Arango Jaramillo i in.

przeciwko

Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu (EBI)

Poddanie szczególnej procedurze kontroli wyroku T-234/11 P - Dopuszczalność skargi o stwierdzenie nieważności - Rozsądny termin - Wykładnia - Obowiązek uwzględnienia okoliczności danego przypadku przez sąd - Termin zawity - Skuteczny środek zaskarżenia - Artykuł 47 Karty praw podstawowych - Naruszenie jedności lub spójności prawa Unii

I -    Wprowadzenie

1.      Decyzją z dnia 12 lipca 2012 r.(2) Trybunał postanowił, że należy poddać szczególnej procedurze kontroli wyrok Sądu Unii Europejskiej (izba odwołań) z dnia 19 czerwca 2012 r. w sprawie T‑234/11 P Arango Jaramillo i in. przeciwko EBI(3). Trybunał po raz drugi postanowił zastosować szczególną procedurę kontroli na wniosek pierwszego rzecznika generalnego(4).

2.      Zgodnie z decyzją z dnia 12 lipca 2012 r. Trybunał określił dwie konkretne kwestie do rozpoznania.

3.      Po pierwsze, chodzi o to, aby sprawdzić, czy Sąd, orzekający jako instancja odwoławcza, prawidłowo zinterpretował pojęcie rozsądnego terminu w kontekście wniesienia skargi o stwierdzenie nieważności przez członków personelu Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) na niekorzystny dla nich akt wydany przez ten bank jako termin, którego przekroczenie skutkuje tym, że skarga została wniesiona po terminie, i w efekcie prowadzi do niedopuszczalności tej skargi, a sąd Unii nie jest przy tym zobowiązany do uwzględnienia okoliczności danego przypadku.

4.      Po drugie, należy zbadać, czy przyjęta przez Sąd wykładnia pojęcia rozsądnego terminu nie narusza prawa do skutecznego środka zaskarżenia zagwarantowanego w art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „Kartą”).

      Przy założeniu, że ustalenia Sądu stanowią naruszenie prawa, decyzja z dnia 12 lipca 2012 r. skłania do sprawdzenia, czy i ewentualnie w jakim zakresie wyrok z dnia 19 czerwca 2012 r. narusza jedność i spójność prawa Unii w rozumieniu art. 256 ust. 2 TFUE i art. 62 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.