Opinia rzecznika generalnego - 11 września 2012 r. - Gemeente Vlaardingen - Sprawa C-299/11

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JÁNA MAZÁKA

przedstawiona w dniu 11 września 2012 r.(1)

Sprawa C‑299/11

Staatssecretaris van Financiën

przeciwko

Gemeente Vlaardingen

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden (Niderlandy)]

VAT - Transakcje podlegające opodatkowaniu - Wykorzystywanie przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej towarów wytworzonych „w trakcie takiej działalności”

1.        „Nie ma czegoś takiego jak dobry podatek”. Ten trafny cytat powszechnie przypisuje się Sir Winstonowi Churchillowi. W niniejszej sprawie pojawia się pytanie, czy w kontekście tego, co określane jest jako „czynność uznana za dostawę”, opodatkowanie przez niderlandzkie organy takiego terenu było - z perspektywy podatnika - jeżeli nie „dobrym podatkiem”, to przynajmniej „podatkiem zgodnym z prawem” na podstawie szóstej dyrektywy w sprawie VAT(2).

2.        Wydaje się, że w Niderlandach istnieje duży stopień niepewności w zakresie interpretacji i stosowalności holenderskich przepisów implementujących (część) przepisów dotyczących dostaw, które mogą być potraktowane jako dostawy wykonane za wynagrodzeniem. Istotnie, w wyniku niniejszego wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożonego przez Hoge Raad der Nederlanden (Sąd Najwyższy Niderlandów) może okazać się, że podmioty gospodarcze zapłaciły w przeszłości za dużo podatku VAT, ponieważ wartość ich własnego gruntu została uwzględniona w podstawie opodatkowania czynności uznanej za dostawę(3). Z tego względu Hoge Raad zdecydował zwrócić się o wskazówki dotyczące interpretacji odnośnego przepisu szóstej dyrektywy: art. 5 ust. 7 lit. a. Wniosek prejudycjalny pojawił się w postępowaniu pomiędzy Staatssecretaris van Financiën (Sekretarz Stanu do spraw Finansów) oraz Gemeente Vlaardingen (Gminą Vlaardingen, zwana dalej „Gminą”).

        W szczególności pojawia się pytanie, czy szósta dyrektywa pozwala organom podatkowym na traktowanie niektórych transakcji jako odpłatne dostawy (czynność uznana za dostawę), poprzez zrównanie z „dostawą towaru” skonstruowania, przez osobę trzecią nieruchomości składającej się z obiektu (budowlanego) wzniesionego na działce gruntu należącej do podatnika (Gminy) i na uwzględnianie przy obliczaniu podatku VAT wartości gruntu, nawet jeśli nieruchomość ta była wcześniej wykorzystywana przez podatnika dla celów zwolnionych transakcji wykorzystywanych dla celów prowadzonej działalności (wynajmowanie boisk stowarzyszeniom sportowym), a podatnik nie skorzystał z żadnego odliczenia podatku VAT w odniesieniu do tej działki gruntu().