Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Opinia rzecznika generalnego - 5 lipca 2012 r. - Leno Merken - Sprawa C-149/11

OPINIA RZECZNIK GENERALNEJ

ELEANOR SHARPSTON

przedstawiona w dniu 5 lipca 2012 r. (1)

Sprawa C‑149/11

Leno Merken BV

przeciwko

Hagelkruis Beheer BV

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof ’s-Gravenhage (Niderlandy)]

Wspólnotowy znak towarowy - Rozporządzenie nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego - Rzeczywiste używanie - Miejsce używania





1.         Ochrona znaku towarowego jest w istocie terytorialna. Jest tak dlatego, że znak towarowy jest przedmiotem prawa własności, które chroni to oznaczenie na określonym obszarze. W ramach Unii Europejskiej współistnieją krajowa i wspólnotowa ochrona znaków towarowych. Właściciel krajowego znaku towarowego może korzystać z praw przyznanych mu przez ten znak na obszarze tego państwa członkowskiego, na podstawie którego praw znak towarowy objęty został ochroną. Właściciel wspólnotowego znaku towarowego może zrobić to samo na terytorium 27 państw członkowskich, ponieważ prawa ze znaku są skuteczne na całym tym obszarze(2).

2.        Artykuł 15 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009(3) (zwanego dalej „rozporządzeniem”) stanowi, że wspólnotowy znak towarowy podlega sankcjom, jeżeli w okresie pięciu lat od rejestracji nie był on „rzeczywiście używany […] we Wspólnocie w stosunku do towarów lub usług, dla których jest zarejestrowany” (chyba że istnieją usprawiedliwione przyczyny jego nieużywania)(4).

        Chociaż zakres ochrony wspólnotowego znaku towarowego jest prawnie zdefiniowany poprzez odniesienie do obszaru 27 państw członkowskich, to niekoniecznie w ten sam sposób można odpowiedzieć na pytanie, gdzie taki znak powinien być rzeczywiście używany. W niniejszej sprawie zwrócono się do Trybunału o ustalenie granic obszaru, w ramach którego znak musi być używany, aby spełniona została przesłanka „rzeczywistego używania” przewidziana w art. 15 ust. 1 rozporządzenia, a w szczególności z pytaniem, czy używanie znaku na terytorium jednego państwa członkowskiego jest wystarczające.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00