Orzeczenie
Opinia rzecznika generalnego - 15 maja 2012 r. - CIMADE i GISTI - Sprawa C-179/11
OPINIA RZECZNIK GENERALNEJ
Eleanor Sharpston
przedstawiona w dniu 15 maja 2012 r. (1)
Sprawa C‑179/11
CIMADE
Groupe d’information et de soutien des immigrés (GISTI)
przeciwko
Ministre de l’intérieur, de l’outre-mer, des collectivités territoriales et de l’immigration
[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Francja)]
Wizy, azyl, imigracja - Dyrektywa 2003/9/WE - Rozporządzenie (WE) nr 343/2003 - Obowiązek zapewnienia minimalnych warunków przyjmowania osób ubiegających się o azyl przed ich przejęciem lub odesłaniem do właściwego państwa członkowskiego - Okres, w którym przyjmujące państwo członkowskie jest zobowiązane zapewniać takie warunki - Odpowiedzialność za koszt zapewniania takich warunków
1. Rozpatrywane odesłanie prejudycjalne pochodzące od francuskiego Conseil d’État (rady stanu) ma na celu uzyskanie wskazówek w przedmiocie wykładni dyrektywy 2003/9(2) ustanawiającej minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl (zwanych dalej „warunkami przyjmowania”) w związku z przepisami rozporządzenia nr 343/2003(3).
Na mocy przepisów o „przyjęciu z powrotem” i „przejęciu”, zawartych w tym rozporządzeniu() osoba ubiegająca się o azyl może spotkać się z sytuacją, w której państwo członkowskie, które jest właściwe do rozpatrzenia jej wniosku (zwane dalej „właściwym państwem członkowskim”) nie jest tym państwem, w którym osoba ta znajduje się w danym momencie (zwanym dalej „przyjmującym państwem członkowskim”). Sąd krajowy zwraca się do Trybunału z pytaniem, po pierwsze, czy warunki przyjmowania w ogóle stosują się do takiej osoby ubiegającej się o azyl, a jeżeli tak, to: a) w jakiej chwili odpowiedzialność przyjmującego państwa członkowskiego w zakresie zagwarantowania tych warunków wygasa w wypadku wydania postanowienia o „przyjęciu z powrotem” lub „przejęcie” na podstawie rozporządzenia nr 343/2003; oraz b) czy odpowiedzialność za koszt udostępnienia takich warunków w czasie rozpatrywanego okresu ponosi właściwe państwo członkowskie czy też przyjmujące państwo członkowskie.