Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Opinia rzecznika generalnego - 22 marca 2012 r. - Vodafone Espaa - Sprawy połączone C-55/11, C-57/11, C-58/11

OPINIA RZECZNIK GENERALNEJ

E. SHARPSTON

przedstawiona w dniu 22 marca 2012 r. (1)

Sprawy połączone C‑55/11, C-57/11 i C-58/11

Vodafone Espańa, SA

Vodafone Espańa, SA

France Telecom Espańa, SA

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo (Hiszpania)]

Sieci i usługi łączności elektronicznej - Dyrektywa o zezwoleniach - Opłaty za prawo instalowania urządzeń - Bezpośrednia skuteczność





1.        Analizowane wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczą tego, czy i jeśli tak, to na jakich warunkach art. 13 dyrektywy 2002/20/WE(2) (dyrektywy o zezwoleniach) zezwala państwom członkowskim na obciążąnie przedsiębiorstw, które nie będąc właścicielami sieci korzystają z niej w celu świadczenia usług telefonii komórkowej(3), opłatą za prawo instalowania urządzeń na gminnym mieniu publicznym. Trybunałowi zadane zostało również pytanie, czy przepis ten jest bezpośrednio skuteczny.

 Ramy prawne

 Dyrektywy Unii Europejskiej (UE) w dziedzinie łączności elektronicznej

 Dyrektywa 97/13/WE(4)

2.        Dyrektywa 97/13 ustanowiła wspólne przepisy ramowe dotyczące zezwoleń ogólnych i indywidualnych w dziedzinie usług telekomunikacyjnych, na podstawie zasad, które „powinny mieć zastosowanie do wszystkich zezwoleń wymaganych dla świadczenia wszystkich usług telekomunikacyjnych i do utworzenia lub użytkowania każdej infrastruktury pozwalającej na świadczenie usług telekomunikacyjnych”(5) [tłumaczenie nieoficjalne, podobnie jak wszystkie cytaty z tej dyrektywy poniżej].

3.        Artykuły 6 i 11 dotyczyły opłat, które państwa członkowskie miały prawo nakładać w związku z, odpowiednio, postępowaniami w sprawie zezwoleń ogólnych i indywidualnych. Artykuł 11 ust. 2 stanowił:

”[...] w przypadku rzadkich zasobów państwa członkowskie mogą upoważnić krajowe organy regulacyjne do nałożenia opłat odzwierciedlających potrzebę zapewnienia optymalnego wykorzystania tych zasobów. Wspomniane opłaty nie są dyskryminacyjne i uwzględniają zwłaszcza konieczność sprzyjania rozwojowi innowacyjnych usług i konkurencji”.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00