Opinia rzecznika generalnego - 15 grudnia 2011 r. - Bonda - Sprawa C-489/10

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JULIANE KOKOTT

przedstawiona w dniu 15 grudnia 2011 r.(1)

Sprawa C‑489/10

Prokurator Generalny

przeciwko

Łukaszowi Marcinowi Bondzie

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Rzeczpospolita Polska)]

Rolnictwo - Rozporządzenie (WE) nr 1973/2004 - Wykluczenie z pomocy i jej zmniejszenie przy podaniu nieprawidłowej powierzchni - Charakter karny sankcji administracyjnej - Zakaz podwójnego karania - Zasada ne bis in idem

I -    Wprowadzenie

1.        Z powodu nieprawdziwych danych we wniosku o unijną pomoc dla rolnictwa administracja krajowa zastosowała wobec rolnika przewidziane w rozporządzeniu unijnym zmniejszenia wnioskowanej pomocy. Następnie rolnik ten został oskarżony przed sądem karnym o oszustwo subwencyjne z powodu tych samych nieprawdziwych danych. Istotą niniejszej sprawy jest tym samym kwestia, czy postępowanie administracyjne ma charakter karny, skutkiem czego z uwagi na zakaz podwójnego karania (zasada ne bis in idem) nie można wszczynać dodatkowo postępowania karnego przeciwko beneficjentowi pomocy.

II - Ramy prawne

2.        Artykuł 50 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej(2) stanowi:

„Nikt nie może być ponownie sądzony lub ukarany w postępowaniu karnym za ten sam czyn zabroniony pod groźbą kary, w odniesieniu do którego zgodnie z ustawą został już uprzednio uniewinniony lub za który został już uprzednio skazany prawomocnym wyrokiem na terytorium Unii”.

3.        Artykuł 138 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1973/2004(3) miał w wersji obowiązującej w chwili złożenia spornego wniosku o pomoc (16 maja 2005 r.) i wydania decyzji administracyjnej (25 czerwca 2006 r.)(4) następujące brzmienie:

„1. Z wyjątkiem przypadków siły wyższej bądź okoliczności nadzwyczajnych zgodnie z definicją zawartą w art. 72 rozporządzenia (WE) nr 796/2004, jeżeli w wyniku kontroli administracyjnej bądź wizji lokalnej wykryte zostanie, iż ustalona różnica między zadeklarowanym a [ustalonym] obszarem w rozumieniu art. 2 pkt 22 rozporządzenia (WE) nr 796/2004 przekracza 3%, lecz nie więcej niż 30% [ustalonego] obszaru, to kwota, jaka ma być przyznana w ramach programu dopłat za jeden obszar, jest pomniejszana w przedmiotowym roku o dwukrotną wykrytą różnicę.