Opinia rzecznika generalnego Jääskinen przedstawiona w dniu 10 marca 2011 r. - Stichting de Thuiskopie przeciwko Opus Supplies Deutschland GmbH i inni. - Sprawa C-462/09., sygn. C-462/09

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

NIILA JÄÄSKINENA

przedstawiona w dniu 10 marca 2011 r.(1)

Sprawa C‑462/09

Stichting de Thuiskopie

przeciwko

Mijndert van der Lee

Hananja van der Lee

Opus Supplies Deutschland GmbH

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden)

Prawo autorskie - Dyrektywa 2001/29/WE - Artykuł 5 ust. 2 lit. b) - Artykuł 5 ust. 5 - Prawo do zwielokrotniania utworu - Godziwa rekompensata - Sprzedaż wysyłkowa

1.        Niniejsza sprawa dotyczy wykładni pojęcia godziwej rekompensaty w rozumieniu art. 5 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2001/29/WE(2). Podczas gdy kwestia ustalenia, kto jest zobowiązany do zapłaty tejże rekompensaty została niedawno rozstrzygnięta w wyroku w sprawie Padawan(3), problematyka niniejszego odesłania prejudycjalnego różni się od problematyki poruszonej w ww. sprawie, ponieważ zawiera element transgraniczny. I tak nowe pytanie dotyczy tego, czy ustawodawstwo krajowe dokonujące transpozycji dyrektywy musi być interpretowane w taki sposób, że przedsiębiorstwo realizujące sprzedaż wysyłkową, sprzedające towary za pośrednictwem internetu klientom w państwie członkowskim, które w swoim prawie krajowym przewiduje godziwą rekompensatę, jest zobowiązane do zapłaty tej rekompensaty w jednym z dwóch państw członkowskich.

I -    Ramy prawne

A -    Prawo Unii(4)

2.        Artykuł 17 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej stanowi, że własność intelektualna podlega ochronie(5).

3.        Artykuł 28 WE zakazuje ograniczeń ilościowych w przywozie oraz wszelkich środków o skutku im równoważnym. Artykuł 30 WE zawiera uzasadnienia dla takich ograniczeń i wyraźnie zezwala na uzasadnienie oparte na ochronie własności intelektualnej i przemysłowej.

4.        Zgodnie z motywami 35, 38 i 39 dyrektywy 2001/29:

„(35) W niektórych przypadkach dotyczących wyjątków lub ograniczeń podmioty praw autorskich powinny otrzymać godziwą rekompensatę jako [odpowiednie] wynagrodzenie za korzystanie z ich utworów lub innych obiektów objętych ochroną. Przy określaniu formy, szczegółowych warunków i ewentualnej wysokości takiej godziwej rekompensaty należy uwzględnić okoliczności każdego przypadku. Przy ocenie tych okoliczności pomocnym kryterium byłaby potencjalna szkoda poniesiona przez podmiot praw autorskich w wyniku danej czynności. W przypadku gdy podmiot praw autorskich przyjął już zapłatę w innej formie, na przykład jako strona opłaty licencyjnej, specjalna lub oddzielna zapłata może nie być należna. Wysokość godziwej rekompensaty musi uwzględniać stopień wykorzystania zabezpieczeń technicznych przewidzianych w niniejszej dyrektywie. W niektórych przypadkach, gdy szkoda poniesiona przez podmiot praw autorskich jest niewielka, może nie powstać żadne zobowiązanie do zapłaty.