Opinia rzecznika generalnego Kokott przedstawiona w dniu 27 stycznia 2011 r. - Edwin Co. Ltd przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM). - Sprawa C-263/09 P., sygn. C-263/09 P

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JULIANE KOKOTT

przedstawiona w dniu 27 stycznia 2011 r.(1)

Sprawa C‑263/09 P

Edwin Co. Ltd

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Słowny znak towarowy „ELIO FIORUCCI” - Prawo do nazwy (nazwiska) - Wniosek o unieważnienie złożony przez osobę noszącą nazwisko zawarte w znaku towarowym - Artykuł 52 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 40/94 - Oddalenie tego wniosku przez izbę odwoławczą - Kontrola stosowania prawa krajowego przez Sąd i Trybunał

I -    Wprowadzenie

1.        Wnosząca odwołanie, Edwin Co. Ltd., oraz Elio Fiorucci spierają się o to, kto powinien być właścicielem słownego wspólnotowego znaku towarowego ELIO FIORUCCI. E. Fiorucci powołuje się na włoskie przepisy, które jego zdaniem przyznają wyłącznie jemu prawo do zarejestrowania spornego znaku towarowego.

2.        E. Fiorucci i wnosząca odwołanie byli pierwotnie stronami postępowania w sprawie unieważnienia i postępowania odwoławczego przed Urzędem Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM). W postępowaniu tym E. Fiorucci podniósł przysługujące mu prawo do swojego nazwiska, podlegające zgodnie z prawem włoskim szczególnej ochronie. W istocie spierano się o to, czy taka ochrona występuje oraz czy E. Fiorucci może sprzeciwić się - zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego(2) w związku z włoskim prawem krajowym - temu, aby osoba trzecia była właścicielem słownego wspólnotowego znaku towarowego ELIO FIORUCCI. W postępowaniu przed izbą odwoławczą pogląd prawny E. Fiorucciego nie został uwzględniony.

        Wyrokiem z dnia 14 maja 2009 r. w sprawie Fiorucci przeciwko OHIM() (zwanym dalej „zaskarżonym wyrokiem”) Sąd Pierwszej Instancji stwierdził nieważność spornej w tamtej sprawie decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM „w części dotyczącej błędu w wykładni art. 8 ust. 3 Codice della proprietŕ industriale (włoskiego kodeksu własności przemysłowej) [zwanego dalej ťCPIŤ]” (pkt 1 sentencji). W zaskarżonym wyroku dokonano kontroli i wykładni tego włoskiego przepisu w związku z art. 52 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 40/94 w zmienionym brzmieniu (zwanego dalej „rozporządzeniem nr 40/94”).