Opinia rzecznika generalnego - 12 maja 2011 r. - Gueye - Sprawy połączone C-483/09, C-1/10

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JULIANE KOKOTT

przedstawiona w dniu 12 maja 2011 r.(1)

Sprawy połączone C‑483/09 i C‑1/10

Magatte Gueye

i

Valentín Salmerón Sánchez

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Audiencia Provincial de Tarragona, Hiszpania)

Decyzja ramowa 2001/220/WSiSW - Pozycja ofiary w postępowaniu karnym - Ochrona ofiary - Wymiar kary - Orzekany obligatoryjnie środek karny zakazu zbliżania się sprawcy do ofiary - Uwzględnienie woli ofiary - Mediacja w ramach postępowania karnego

I -    Wprowadzenie

1.        Centralną kwestią niniejszego wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym jest pytanie, czy decyzja ramowa Rady 2001/220/WSiSW z dnia 15 marca 2001 r. w sprawie pozycji ofiar w postępowaniu karnym(2) stoi na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, zgodnie z którym w przypadkach przemocy w rodzinie wobec sprawcy bez wyjątku i obligatoryjnie orzeka się również środek karny zakazu kontaktów z ofiarą, i to nawet w przypadkach, gdy ofiara chce nawiązać ponowny kontakt ze sprawcą.

II - Ramy prawne

A -    Prawo Unii

2.        Artykuł 2 ust. 1 decyzji ramowej 2001/220, zatytułowany „Poszanowanie i uznawanie”, przewiduje co następuje:

„Każde państwo członkowskie w swoim systemie prawa karnego zapewnia ofiarom rzeczywistą i odpowiednią rolę. Państwo kontynuuje wszelkie wysiłki zmierzające do zapewnienia, aby ofiary w trakcie postępowania traktowane były z należytym poszanowaniem godności jednostki, a także uznaje prawa oraz uzasadnione interesy ofiar, w szczególności w ramach postępowania karnego”.

3.        Artykuł 3, zatytułowany „Wysłuchania oraz dostarczanie dowodów”, w ust. 1 stanowi:

„Każde państwo członkowskie zapewnia ofiarom możliwość wysłuchania ich w trakcie postępowania oraz możliwość dostarczania dowodów”.

4.        Artykuł 8 decyzji ramowej 2001/220 dotyczy „Prawa do ochrony”. Zgodnie z jego ust. 1:

„Każde państwo członkowskie zapewnia odpowiedni poziom ochrony ofiarom oraz, gdzie właściwe, ich rodzinom lub osobom mającym pozycję zbliżoną do rodziny, w szczególności w odniesieniu do ich bezpieczeństwa i ochrony ich prywatności, w sytuacjach, gdzie właściwe władze uznają, że istnieje poważne ryzyko odwetu lub niezbity dowód poważnego zamiaru naruszenia ich prywatności”.