Opinia rzecznika generalnego - 7 kwietnia 2011 r. - Komisja przeciwko Hiszpanii - Sprawa C-281/09

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

YVES’A BOTA

przedstawiona w dniu 7 kwietnia 2011 r.(1)

Sprawa C‑281/09

Komisja Europejska

przeciwko

Królestwu Hiszpanii

Rozpowszechnianie telewizyjne - Spoty reklamowe - Czas nadawania

1.        Dyrektywa „Telewizja bez granic” w wersji mającej zastosowanie w niniejszej sprawie(2) wyznacza ograniczenia czasu nadawania ogłoszeń reklamowych, które różnią się w zależności od tego, czy ogłoszenia reklamowe są spotami reklamowymi, czy innymi formami reklamy.

2.        Dyrektywa przewiduje, że czas nadawania spotów reklamowych i spotów telesprzedażowych nie może przekraczać dwunastu minut na jedną godzinę zegarową. Co się tyczy natomiast innych form reklamy, dyrektywa wyznacza jedynie limit dzienny, przewidując, że czas ich nadawania, łącznie z czasem nadawania spotów reklamowych, nie powinien przekraczać 15% dziennego czasu nadawania.

3.        W niniejszej skardze o stwierdzenie uchybienia Komisja Europejska zarzuca Królestwu Hiszpanii, że nieprawidłowo zastosowało ono wspomniane przepisy. Stawia ona temu państwu członkowskiemu zarzut, iż pozwoliło ono, aby nowe formy reklamy telewizyjnej, tzw. reportaże reklamowe, telepromocje, ogłoszenia reklamowe o sponsorowaniu oraz miniaudycje reklamowe, były nadawane poza wspomnianym limitem dwunastu minut na godzinę zegarową, podczas gdy zdaniem Komisji w rozumieniu dyrektywy stanowią one „spoty reklamowe”.

4.        Królestwo Hiszpanii kwestionuje tę analizę i twierdzi, że owe cztery sporne formy reklamy nie wchodzą w zakres pojęcia spotów reklamowych, lecz w zakres pojęcia innych form reklamowania.

5.        Dyrektywa nie zawiera definicji tych dwóch pojęć.

        W niniejszej opinii proponuję, aby Trybunał orzekł, że oba rozpatrywane pojęcia powinny mieć jednolitą i autonomiczną definicję na terytorium Wspólnoty Europejskiej oraz że w świetle systemu i celów dyrektywy definicje te powinny umożliwiać zapewnienie skuteczności (effet utile) zamierzonego ograniczenia reklamy w porze największej oglądalności poprzez limit godzinowy.