Opinia rzecznika generalnego - 10 lutego 2011 r. - KME Germany i in. przeciwko Komisji - Sprawa C-272/09 P

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

ELEANOR SHARPSTON

przedstawiona w dniu 10 lutego 2011 r.(1)

Sprawa C‑272/09 P

KME Germany AG, dawniej KM Europa Metal AG

KME France SAS, dawniej Tréfimétaux SA

KME Italy SpA, dawniej Europa Metalli SpA

Odwołanie - Konkurencja - Kartel dotyczący ustalania cen i podziału rynków - Okoliczności brane pod uwagę przy ustalaniu grzywien - Zakres kompetencji orzeczniczych Sądu - Skuteczna kontrola sądowa

1.        Trzy powiązane ze sobą przedsiębiorstwa, razem z innymi jeszcze przedsiębiorstwami, uczestniczyły w porozumieniach dotyczących ustalania cen i podziału rynku oraz uzgodnionych praktykach na rynku miedzianych rur przemysłowych, czym naruszyły art. 81 WE (obecnie art. 101 TFUE) i zostały obciążone grzywną przez Komisję.

2.        Przy ustalaniu grzywien Komisja wzięła pod uwagę kryteria określone w odpowiednich wytycznych, łącznie z okolicznościami obciążającymi i łagodzącymi.

3.        Trzy wskazane przedsiębiorstwa zwróciły się następnie do Sądu(2) o znaczną redukcję nałożonych na nie grzywien, wskazując pięć konkretnych błędów w ustalaniu kwot tych grzywien.

4.        Skarga została w całości oddalona(3) i obecnie przedsiębiorstwa te zwróciły się do Trybunału Sprawiedliwości z odwołaniem, podnosząc w nim pięć zarzutów, z których cztery pierwsze odpowiadają czterem pierwszym zarzutom prawnym podniesionym w pierwszej instancji. Piąty zarzut natomiast dotyczy szerszej kwestii zakresu i charakteru kontroli, której Sąd powinien dokonać, wykonując nieograniczone prawo orzekania w odniesieniu do kar finansowych.

 Ramy prawne

 Prawa człowieka i prawa podstawowe

5.        Artykuł 6 ust. 1 europejskiej konwencji praw człowieka (dalej zwanej: „EKPC”) przewiduje w szczególności:

„Każdy ma prawo do sprawiedliwego i publicznego rozpatrzenia jego sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły lub bezstronny sąd ustanowiony ustawą, przy rozstrzyganiu o jego prawach i obowiązkach o charakterze cywilnym albo o zasadności każdego oskarżenia w wytoczonej przeciwko niemu sprawie karnej […]”.