Opinia rzecznika generalnego - 15 marca 2011 r. - Komisja przeciwko Słowacji - Sprawa C-264/09

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

NILLA JÄÄSKINENA

przedstawiona w dniu 15 marca 2011 r.(1)

Sprawa C‑264/09

Komisja Europejska

przeciwko

Republice Słowackiej

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Rynek wewnętrzny energii elektrycznej - Dyrektywa 2003/54/WE - Priorytetowy dostęp - Niedyskryminacyjny dostęp do systemów przesyłowych i dystrybucyjnych - Umowa inwestycyjna zawarta przed przystąpieniem do Unii Europejskiej - Traktat karty energetycznej - Dwustronna umowa o ochronie inwestycji - Artykuł 307 WE - Uczciwe i sprawiedliwe traktowanie - Wywłaszczenie

I -    Wprowadzenie

1.        Sprawa dotyczy relacji pomiędzy zobowiązaniami Słowacji na podstawie prawa UE do zapewnienia niedyskryminacyjnego dostępu do sieci przesyłowej energii elektrycznej na mocy dyrektywy 2003/54/WE (zwanej dalej „dyrektywą 2003/54”)(2) i jej zobowiązaniami do ochrony inwestycji na podstawie umowy w sprawie wspierania i wzajemnej ochrony inwestycji (zwanej dalej „umową o ochronie inwestycji”) podpisanej w dniu 5 października 1990 r. i zawartej z Konfederacją Szwajcarską przed przystąpieniem Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej w dniu 1 maja 2004 r.(3).

2.        W centrum sporu znajduje się umowa prawa prywatnego (zwana dalej „umową”) zawarta w dniu 27 października 1997 r. pomiędzy spółką szwajcarską (Aare-Tessin AG für Elektrizität, zwaną dalej „ATEL”) i państwowym operatorem sieci na Słowacji (znanym w tamtym czasie jako Slovenské elektráne a.s., a następnie jako Slovenská elektrizačná přenosová sústava a.s., zwanym dalej „SEPS”). Zgodnie z umową ATEL pokryła ponad połowę kosztów budowy nieistniejącej jeszcze w tym czasie linii Lemesany-Krosno z Polski do Słowacji, w zamian za priorytetowy dostęp do linii na oznaczony i nieodnawialny okres 16 lat.

        Obecnie Komisja wnosi do Trybunału o stwierdzenie, że przez niezapewnienie niedyskryminacyjnego dostępu do sieci przesyłowych energii elektrycznej Słowacja uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na podstawie art. 20 ust. 1 i art. 9 lit. e) dyrektywy 2003/54. Jakkolwiek Komisja nie zwraca się wyraźnie do Trybunału o stwierdzenie, że na Republice Słowackiej ciąży obowiązek rozwiązania umowy, to w uwagach do Trybunału stwierdza, że Republika Słowacka nie jest zobowiązana do utrzymania umowy w mocy. Ponadto utrzymuje, że samo niestosowanie umowy nie jest wystarczające do usunięcia zarzucanego uchybienia. W tym kontekście Komisja w sposób dorozumiany zwraca się do Trybunału o rozpatrzenie, czy Republikę Słowacką należy zobowiązać do rozwiązania umowy.