Opinia rzecznika generalnego - 16 grudnia 2010 r. - Trianel Kohlekraftwerk Lünen - Sprawa C-115/09

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

ELEANOR SHARPSTON

przedstawiona w dniu 16 grudnia 2010 r. (1)

Bund für Umwelt und Naturschutz Deutschland, Landesverband Nordrhein-Westfalen e.V.

przeciwko

Bezirksregierung Arnsberg

Trianel Kohlekraftwerk Lünen (przypozwana)

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberverwaltungsgericht für das Land Nordrhein-Westfalen (Niemcy)

Udział społeczeństwa w określonych planach i programach odnoszących się do środowiska naturalnego - Zakres prawa wniesienia odwołania od decyzji zezwalających na przedsięwzięcia mogące wywierać istotny wpływ na środowisko

1.        Niniejszy wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego złożony przez Oberverwaltungsgericht für das Land Nordrhein-Westfalen (wyższy sąd administracyjny dla kraju związkowego Nadrenii Północnej-Westfalii, Niemcy) dotyczy organizacji pozarządowej zajmującej się ochroną środowiska, domagającej się przeprowadzenia sądowej kontroli decyzji administracyjnej, która to decyzja może wywrzeć wpływ na środowisko. Postępowanie nie jest sporem zbiorowym (podejmowanym, na przykład, przez organizację skupiającą szereg mieszkańców lokalnych, podnoszących, że poniosą negatywne konsekwencje konkretnego przedsięwzięcia na obszarze, na którym mieszkają). Wniosek o dokonanie kontroli sądowej zmierza raczej do podważenia zaskarżonej decyzji administracyjnej w zakresie, w jakim pozwala ona na działania, które, jak się twierdzi, wywrą negatywny wpływ na środowisko jako takie. W tym znaczeniu można powiedzieć, że organizacja pozarządowa zajmująca się ochroną środowiska zmierza do działania na rzecz samego środowiska.

        Zgodnie z prawem niemieckim podmiot, zamierzający wnieść skargę o dokonanie kontroli sądowej, musi powołać się na naruszenie indywidualnego prawa materialnego. Sąd krajowy wnosi o dokonanie wykładni art. 10a dyrektywy 85/337/EWG (dalej zwanej „dyrektywą 85/337/EWG”), () zmienionej dyrektywą 2003/35/WE. () Sąd krajowy dąży tym samym do uzyskania odpowiedzi na pytanie, czy dyrektywa 85/337/EWG i Konwencja z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska (dalej zwana „konwencją z Aarhus”) przyznają organizacjom pozarządowym zajmującym się ochroną środowiska prawo do wnoszenia skarg do sądów krajowych, bez potrzeby wykazywania lub powoływania się na naruszenie indywidualnego prawa materialnego, względnie nakładają na państwa członkowskie obowiązek przyznania im takiego prawa.