Opinia rzecznika generalnego - 16 grudnia 2010 r. - Luksemburg przeciwko Parlamentowi i Radzie - Sprawa C-176/09

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

PAOLA MENGOZZIEGO

przedstawiona w dniu 16 grudnia 2010 r.(1)

Sprawa C‑176/09

Wielkie Księstwo Luksemburga

przeciwko

Parlamentowi Europejskiemu

i

Radzie Unii Europejskiej

Skarga o stwierdzenie nieważności - Transport - Dyrektywa 2009/12/WE - Zakres stosowania - Porty lotnicze każdego państwa członkowskiego, które odnotowały najwiekszą liczbę pasażerów - Naruszenie zasady równego traktowania, pomocniczości i proporcjonalności

1.        Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2009 r., 2009/12/WE, w sprawie opłat lotniskowych(2) (zwana dalej „dyrektywą”), obejmuje swoim zakresem stosowania dwie kategorie portów lotniczych. Z jednej strony porty lotnicze, „obsługujące rocznie ponad 5 milionów pasażerów”, z drugiej strony porty lotnicze „o największym ruchu pasażerskim w każdym państwie członkowskim”.

2.        W niniejszej skardze Wielkie Księstwo Luksemburga zwraca się tytułem żądania głównego o stwierdzenie nieważności przepisu, który odnosi się do drugiej kategorii portów lotniczych. Tytułem ewentualnym, jeżeli Trybunał nie uzna za możliwe częściowego stwierdzenia nieważności dyrektywy, Luksemburg zwraca się z wnioskiem o całkowite stwierdzenie nieważności dyrektywy.

I -    Ramy prawne

A -             Dyrektywa 2009/12/WE

3.        Zaskarżona dyrektywa została przyjęta na podstawie art. 80, ust. 2, WE i ma na celu ustalenie „wspólnych zasad nakładania opłat lotniskowych w portach lotniczych we Wspólnocie” (art. 1, ust. 1).

4.        Motywy 2, 3 i 4 dyrektywy przewidują:

„(2) Niezbędne jest stworzenie wspólnych ram określających najważniejsze elementy opłat lotniskowych oraz sposób ich ustalania, ponieważ przy braku takich ram mogą nie być spełnione podstawowe wymogi w stosunkach między zarządzającycmi portami lotniczymi a użytkownikami tych portów

(3) Niniejsza dyrektywa powinna mieć zastosowanie do znajdujących się we Wspólnocie portów lotniczych powyżej określonej wielkości, ponieważ zarządzanie małymi portami lotniczymi i finansowanie ich działalności nie wymaga stosowania ram wspólnotowych.