Opinia rzecznika generalnego - 15 lipca 2010 r. - Lesoochranárske zoskupenie - Sprawa C-240/09

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

ELEANOR SHARPSTON

przedstawiona w dniu 15 lipca 2010 r.(1)

Sprawa C‑240/09

Lesoochranárske zoskupenie VLK

przeciwko

Ministerstvo životného prostredia Slovenskej republiky

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Najvyšší súd Slovenskej republiky (Słowacja)]

Środowisko naturalne - Konwencja z Aarhus - Udział społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostęp do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska

1.        Niniejszy wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Najvyšší súd Slovenskej republiky (sąd najwyższy Republiki Słowackiej) dotyczy skuteczności art. 9 ust. 3 Konwencji EKG ONZ o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do [wymiaru] sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska (zwanej dalej „konwencją z Aarhus”)(2), a w szczególności tego, czy artykuł ten wywołuje skutek bezpośredni w porządku prawnym państwa członkowskiego, czy też winien być w ten sposób interpretowany.

2.        Sprawa ta porusza ważne kwestie dotyczące podziału uprawnień w zakresie wykładni przepisów umów mieszanych między sądy krajowe poszczególnych państw członkowskich a Trybunał Sprawiedliwości.

 Konwencja z Aarhus

3.        Preambuła do konwencji z Aarhus stanowi, że każda osoba ma prawo do życia w środowisku odpowiednim dla jej zdrowia i pomyślności oraz obowiązek - tak osobiście, jak i we współdziałaniu z innymi - ochrony i ulepszania środowiska dla dobra obecnego i przyszłych pokoleń. Aby być zdolnymi do dochodzenia tego prawa i spełniania tego obowiązku, obywatele muszą mieć dostęp do informacji, muszą być uprawnieni do uczestnictwa w podejmowaniu decyzji i muszą mieć dostęp do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska.

        Artykuł 3 konwencji z Aarhus zawiera jej postanowienia ogólne. W szczególności art. 3 ust. 1 stanowi, że „[k]ażda ze stron podejmie niezbędne ustawodawcze, administracyjne i inne środki, włączając w to środki zapewniające zgodność pomiędzy postanowieniami realizującymi postanowienia niniejszej konwencji odnoszące się do informacji, udziału społeczeństwa i dostępu do wymiaru sprawiedliwości, jak również właściwe środki egzekucyjne dla ustanowienia i utrzymania jasnych, przejrzystych i spójnych ram dla realizacji postanowień niniejszej konwencji”.