Opinia rzecznika generalnego Sharpston przedstawiona w dniu 21 stycznia 2010 r. - Istituto nazionale della previdenza sociale (INPS) przeciwko Tiziana Bruno i Massimo Pettini (C-395/08) i Daniela Lotti i Clara Matteucci (C-396/08). - Sprawy połączone C-395/08 oraz C-396/08., sygn. C-395/08 oraz C-396/08

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

ELEANOR SHARPSTON

przedstawiona w dniu 21 stycznia 2010 r.(1)

Sprawy połączone C‑395/08 i C‑396/08

Istituto nazionale della previdenza sociale (INPS) (Sprawa C‑395/08)

przeciwko

Tizianie Bruno

i

Massimowi Pettiniemu

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte d’Appello di Roma, Sezione Lavoro e Previdenza)

Zasada równego traktowania - Porozumienie ramowe w sprawie pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy - Pracownicy zatrudnieni w niepełnym wymiarze czasu pracy wykonujący pracę przez kilka miesięcy w roku - Wyłączenie okresów niewykonywania pracy dla celów ustalania wysokości emerytury

Istituto nazionale della previdenza sociale (INPS) (Sprawa C‑396/08)

przeciwko

Danieli Lotti

i

Clarze Matteucci

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte d’Appello di Roma, Sezione Lavoro e Previdenza)

Zasada równego traktowania - Porozumienie ramowe w sprawie pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy - Pracownicy zatrudnieni w niepełnym wymiarze czasu pracy wykonujący pracę przez kilka miesięcy w roku - Wyłączenie okresów niewykonywania pracy dla celów ustalania wysokości emerytury

1.        W drodze niniejszych pytań prejudycjalnych Corte d’Appello di Roma, Sezione Lavoro e Previdenza (sąd apelacyjny w Rzymie, wydział pracy i ubezpieczeń społecznych) zwraca się do Trybunału z pytaniem, czy dyrektywa Rady 97/81/WE (zwana dalej „dyrektywą 97/81” albo „dyrektywą”)(2) stoi na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które wyłącza okresy niewykonywania pracy na podstawie niektórych umów o pracę w niepełnym wymiarze czasu pracy z okresów uwzględnianych dla celów nabycia uprawnień emerytalnych.

        W sprawach tych podniesiono ponadto szereg kwestii dotyczących zastosowania dyrektywy ratione materiae i ratione temporis, jak też spoczywającego na sądzie zwracającym się z pytaniem prejudycjalnym obowiązku przedstawienia Trybunałowi koniecznych okoliczności faktycznych i prawnych.