Opinia rzecznika generalnego Jääskinen przedstawiona w dniu 20 maja 2010 r. - Alexander Hengartner i Rudolf Gasser przeciwko Landesregierung Vorarlberg. - Sprawa C-70/09., sygn. C-70/09

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

NIILA JÄÄSKINENA

przedstawiona w dniu 20 maja 2010 r. (1)

Sprawa C‑70/09

Alexander Hengartner

i

Rudolf Gasser

przeciwko

Landesregierung Voralberg

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof (Austria)]

Umowa między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Konfederacją Szwajcarską, z drugiej strony, w sprawie swobodnego przepływu osób - Osoby prowadzące działalność na własny rachunek - Dzierżawa terenu łowieckiego - Regionalny podatek łowiecki - Równość traktowania

I -    Wprowadzenie

        W kraju związkowym Vorarlberg (Austria) obowiązują dwie stawki podatku łowieckiego - wyższa, stosowana do obywateli państw trzecich, podczas gdy stawka niższa obowiązuje obywateli państw Unii i osoby mające główne miejsce zamieszkania w Austrii. Dwóm obywatelom szwajcarskim, zamieszkałym w Szwajcarii, związanym umową dzierżawy terenu łowieckiego, został wymierzony tym samym podatek zgodnie z wyższą stawką niż stosowana do dzierżawców terenów łowieckich zamieszkałych w Austrii. Wobec niniejszej różnicy traktowania wnieśli oni odwołanie w administracyjnym toku instancji, w którym powołali się na Umowę między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Konfederacją Szwajcarską, z drugiej strony, w sprawie swobodnego przepływu osób (zwaną dalej „umową” lub „umową WE‑Szwajcaria”)(). Jako że odwołanie zostało oddalone, obaj skarżący w postępowaniu przed sądem krajowym wnieśli skargę do Verwaltungsgerichtshof (austriackiego naczelnego sądu administracyjnego), twierdząc, że stosowanie mniej korzystnej stawki podatku narusza swobodę przedsiębiorczości, z której korzystają oni na podstawie traktatu WE. Sąd krajowy zmierza w tej sytuacji do ustalenia, czy polowanie w okolicznościach takich jak w sprawie zawisłej przed sądem krajowym winno być traktowane jak działalność na własny rachunek w rozumieniu art. 43 WE.