Opinia rzecznika generalnego Mazák przedstawiona w dniu 23 lutego 2010 r. - Postępowanie karne przeciwko Ernst Engelmann. - Sprawa C-64/08., sygn. C-64/08

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JÁNA MAZÁKA

przedstawiona w dniu 23 lutego 2010 r.(1)

Sprawa C‑64/08

Staatsanwaltschaft Linz

przeciwko

Ernstowi Engelmannowi

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Linz (Austria)]

Swoboda przedsiębiorczości - Gry losowe - System koncesji na prowadzenie gier losowych w kasynach - Możliwość otrzymania koncesji jedynie dla spółek akcyjnych z siedzibą na terytorium krajowym - Spójność krajowej polityki w dziedzinie gier - Reklama

I -    Wprowadzenie

1.        Pytania prejudycjalne zadane przez Landesgericht Linz (Austria) po raz kolejny zwracają uwagę Trybunału na stosunek miedzy swobodami wspólnotowymi i polityką ustawodawczą w dziedzinie gier losowych w państwach członkowskich.

2.        W kontekście obszernego już orzecznictwa tym razem Trybunał ma wypowiedzieć się co do zgodności z art. 43 WE i 49 WE przepisów krajowych, które zastrzegają prowadzenie gier losowych w ośrodkach gier wyłącznie dla spółek akcyjnych z siedzibą na terytorium danego państwa członkowskiego, ograniczają do piętnastu lat okres ważności koncesji i pozwalają podmiotom urządzającym gry będącym właścicielami koncesji na prowadzenie działalności reklamowej zachęcającej do udziału w tych grach.

II - Ramy prawne

A -    Austriacka ustawa o grach losowych

3.        Gry losowe uregulowane są w Austrii przez Glücksspielgesetz (federalną ustawę o grach losowych) w brzmieniu z 1989 r.(2).

1.      Cele, do jakich dąży ustawa o grach losowych

4.        Żaden z przepisów ustawy o grach losowych nie jest poświęcony omówieniu celów, do jakich dąży Austria w przepisach o grach losowych. Prace przygotowawcze do tej ustawy stanowią jednak pewne wyjaśnienie i wskazują, że cele te mają charakter regulacyjny i podatkowy.

        Jeżeli chodzi o cel regulacyjny, rzeczone prace wskazują, że „w idealnej sytuacji całkowity zakaz gier losowych byłby najbardziej rozsądnym uregulowaniem. Biorąc jednak pod uwagę okoliczność, że skłonność do gier jest cechą wrodzoną człowieka [...], dużo rozsądniej jest skanalizować ją w interesie jednostki i społeczeństwa. W ten sposób osiągnięte zostają dwa cele: zapobiega się ucieczce gier losowych w sferę nielegalną, jak to się dzieje w państwach całkowicie zabraniających gier losowych, a jednocześnie państwo zachowuje możliwość nadzoru legalnie prowadzonych gier losowych. Głównym celem tego nadzoru musi być ochrona indywidualnego gracza”.