Orzeczenie
Opinia rzecznika generalnego Kokott przedstawiona w dniu 28 stycznia 2010 r. - Komisja Europejska przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga. - Sprawa C-526/08., sygn. C-526/08
OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO
JULIANE KOKOTT
przedstawiona w dniu 28 stycznia 2010 r.1(1)
Sprawa C‑526/08
Komisja Europejska
przeciwko
Wielkiemu Księstwu Luksemburga
System językowy - Prawa do obrony - Ne bis in idem - Prawomocność - Artykuł 228 WE - Dyrektywa 91/676/EWG - Ochrona wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego - Niezgodność środków krajowych z regułami dotyczącymi czasu, warunków i technik rozsiewania nawozów
I - Wprowadzenie
1. Komisja podnosi zastrzeżenia odnośnie do transpozycji przez Luksemburg dyrektywy Rady 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. o ochronie wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego(2) (zwanej dalej „dyrektywą azotanową”). W poszczególnych kwestiach chodzi o brak zakazów rozsiewania nawozów w wyznaczonych okresach, pojemność zbiorników dla odchodów zwierzęcych, rozsiewanie nawozów na obszarach o dużym nachyleniu jak również o techniki rozsiewania.
2. Ten spór prawny jest jednakże w pewnym stopniu o tyle niezwyczajny, iż Trybunał już w dniu 8 marca 2001 r. rozstrzygnął podobne zastrzeżenia(3). Stąd też należy zbadać, jak dalece okoliczność ta stanowi przeszkodę dla rozpatrzenia skargi. Dalszy problem proceduralny wynika z tego, iż Komisja załączyła do swojej skargi dwie opinie w języku angielskim, postępowanie natomiast prowadzone jest w języku francuskim.
II - Ramy prawne
3. Dla dopuszczalności skargi znaczenie ma w szczególności art. 228 WE (obecnie, po zmianie, art. 260 TFUE):
„1. Jeśli Trybunał Sprawiedliwości stwierdza, że państwo członkowskie uchybiło jednemu z zobowiązań, które na nim ciążą na mocy niniejszego traktatu, państwo to jest zobowiązane podjąć środki, które zapewnią wykonanie wyroku Trybunału Sprawiedliwości.
2. Jeśli Komisja uznaje, że dane państwo członkowskie nie podjęło takich środków, wydaje, po umożliwieniu temu państwu przedstawienia uwag, uzasadnioną opinię precyzującą punkty, w których państwo członkowskie nie zastosowało się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości.
