Opinia rzecznika generalnego Cruz Villalón przedstawiona w dniu 6 lipca 2010 r. - Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym: Cour constitutionnelle - Belgia. - Sprawa C-306/09., sygn. C-306/09

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

PEDRA CRUZA VILLALÓNA

przedstawiona w dniu 6 lipca 2010 r.(1)

Sprawa C‑306/09

I.B.

przeciwko

Conseil des ministres

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour Constitutionnelle (trybunał konstytucyjny, Belgia)]

Współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych - Europejski nakaz aresztowania - Fakultatywne podstawy odmowy i gwarancje udzielane przez państwo wydające nakaz - Uprawnienie państwa wykonującego nakaz do uzależnienia przekazania osoby, której nakaz dotyczy, mającej miejsce zamieszkania na jego terytorium od tego, iż osoba ta po rozprawie zostanie przekazana do państwa członkowskiego wykonującego nakaz w celu odbycia tam kary pozbawienia wolności lub środka polegającego na pozbawieniu wolności - Wpływ ryzyka naruszenia praw podstawowych na decyzje podejmowane przez organy sądowe państwa wykonującego nakaz aresztowania - Prawo podstawowe do prywatności i życia rodzinnego

        Okoliczności niniejszej sprawy wymagają dokonania interpretacji decyzji ramowej 2002/584/WSiSW w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi() w zakresie wykonania wyroków zaocznych orzeczonych w wydającym nakaz państwie członkowskim. Belgijski trybunał konstytucyjny przedkłada pytanie prejudycjalne, które zasadniczo sprowadza się do tego, czy osoba skazana zaocznie musi zostać przekazana przez organy sądowe wykonującego państwa członkowskiego, przy kwalifikacji nakazu wydanego w stosunku do takiej osoby jako nakazu aresztowania w celach ścigania, czy też jako nakazu aresztowania dla celów wykonania kary. Przyjęta kwalifikacja prawna ma decydujące znaczenie, gdyż w świetle postanowień ww. decyzji ramowej w odniesieniu do pierwszego rodzaju nakazu wykonujące nakaz państwo członkowskie może uzależnić przekazanie danej osoby od jej ewentualnego powrotu w celu odbycia kary pozbawienia wolności w tym państwie, podczas gdy w odniesieniu do drugiego rodzaju nakazu taka możliwość wydaje się nie występować.