Opinia rzecznika generalnego - 30 września 2010 r. - SEYDALAND - Sprawa C-239/09

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

PEDRA CRUZA VILLALÓNA

przedstawiona w dniu 30 września 2010 r. (1)

Sprawa C‑239/09

SEYDALAND Vereinigte Agrarbetriebe GmbH & Co. KG

przeciwko

BVVG Bodenverwertungs- und -verwaltungs GmbH

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Berlin (Niemcy)]

Pomoc państwa - Program prywatyzacji gruntów rolnych nowych niemieckich krajów związkowych - Wycena wartości rynkowej

I -    Wprowadzenie

1.        W niniejszej sprawie Landgericht Berlin zwrócił się do Trybunału z pytaniem, czy przepis krajowy przewidujący różne sposoby szacowania wartości rynkowej prywatyzowanych gruntów rolnych położonych w nowych krajach związkowych jest zgodny z art. 87 WE (art. 107 TFUE).

2.        W pierwszej kolejności, zagadnienie to wymaga określenia, na czym właściwie polegają sposoby regulowane rozpatrywanym przepisem, która to kwestia jest sporna między stronami postępowania przed sądem krajowym; następnie wymaga ono zbadania, czy sposoby te pozwalają, w praktyce, na ustalenie rzeczywistej wartości rynkowej prywatyzowanych gruntów. Ten ostatni element jest istotny dla zagwarantowania, że w rozpatrywanych transakcjach nie została przekroczona maksymalna wysokość dopuszczalnej przez prawo Unii pomocy, którą może otrzymać nabywca gruntów (35% wartości rynkowej).

3.        Jak zobaczymy, zarówno techniczny charakter tej sprawy, jak i brak definicji głównych jej elementów, zobowiązują moim zdaniem Trybunał do udzielenia na postawione pytanie odpowiedzi warunkowej i dynamicznej, to jest, uzależnionej z jednej strony od różnych podlegających zmianom ocen faktycznych, a z drugiej strony - od dokonanej przez sędziego krajowego wykładni prawa wewnętrznego, opartej na konkretnym stosowaniu spornego przepisu w poszczególnych przypadkach.

II - Ramy prawne

A -    Przepisy prawa Unii w przedmiocie pomocy państwa

        W dniu 10 lipca 1997 r. Komisja opublikowała komunikat w sprawie elementów pomocy państwa w sprzedaży gruntów i budynków przez władze publiczne (zwany dalej „komunikatem”)(), mając na celu wyjaśnienie swojej polityki w tej materii i zmniejszenie w ten sposób liczby spraw do zbadania.