Opinia rzecznika generalnego Sharpston przedstawiona w dniu 10 września 2009 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Finlandii. - Sprawa C-118/07., sygn. C-118/07

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

ELEANOR SHARPSTON

przedstawiona w dniu 10 września 2009 r.(1)

Sprawa C‑118/07

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Republice Finlandii

Dwustronne umowy o popieraniu i ochronie inwestycji - Artykuł 307 WE

1.        Przed przystąpieniem do Unii Europejskiej Finlandia zawarła dwustronne umowy o popieraniu i ochronie inwestycji z Federacją Rosyjską(2), Białorusią(3), Chinami(4), Malezją(5), Sri Lanką(6) i Uzbekistanem(7). Umowy te gwarantują inwestorom drugiej umawiającej się strony swobodny transfer w walucie wymienialnej płatności związanych z inwestycjami(8).

2.        Komisja wyraża pogląd, że taki nieograniczony swobodny przepływ kapitału jest niezgodny z art. 57 ust. 2 WE, art. 59 WE i art. 60 ust. 1 WE, które przewidują możliwość ograniczenia przez Radę w szczególnych okolicznościach przepływu kapitału i płatności do i z państw trzecich. Uważa ona, że Finlandia powinna była renegocjować te umowy na podstawie art. 307 akapit drugi WE w celu zapewnienia ich zgodności z prawem wspólnotowym oraz wdrożyć mechanizmy, które umożliwiłyby Radzie wprowadzanie ewentualnych przyszłych ograniczeń.

3.        W związku z tym Komisja zwraca się do Trybunału o stwierdzenie, że nie stosując właściwych środków celem wyeliminowania tych niezgodności, Finlandia uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 307 akapit drugi WE.

4.        Komisja wszczęła również analogiczne postępowanie o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego przeciwko Austrii i Szwecji. Wyroki w tych sprawach zostały wydane w dniu 3 marca 2009 r.(9). Niniejsze postępowanie o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego dotyczy zasadniczo tych samych zagadnień, jakie stanowią przedmiot sporu w wymienionych sprawach.

        Moja analiza zawarta w niniejszej opinii będzie w związku z tym zasadniczo oparta na tym, co Trybunał orzekł w tych dwóch wyrokach. Jednakże w szczególności odniosę się do nowej kwestii powstałej w niniejszej sprawie, a mianowicie do znaczenia klauzuli zapewniającej ochronę inwestycji (zwanej dalej „zaskarżoną klauzulą”) włączonej przez Finlandię do spornych umów():