Stanowisko rzecznika generalnego Mazák przedstawiona w dniu 10 listopada 2009 r. - Said Shamilovich Kadzoev (Huchbarov). - Sprawa C-357/09 PPU., sygn. C-357/09 PPU

STANOWISKO RZECZNIKA GENERALNEGO

JÁNA MAZÁKA

przedstawione w dniu 10 listopada 2009 r.(1)

Sprawa C‑357/09 PPU

Kadzoev

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administrativen Sad Sofia‑grad (Bułgaria)]

Pilny tryb prejudycjalny - Wizy, azyl, imigracja i inne polityki związane ze swobodnym przepływem osób - Tytuł IV traktatu WE - Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich - Termin na transpozycję - Skutki - Wykładnia art. 15 ust. 4-6 dyrektywy - Okres zastosowania środka detencyjnego - Wzięcie pod uwagę okresu, podczas którego wykonanie decyzji o wydaleniu było zawieszone - Brak rozsądnych perspektyw wydalenia i wyczerpanie możliwości przedłużenia okresu zastosowania środka detencyjnego

I -    Wstęp

1.        W drodze niniejszego wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, który Trybunał, na wniosek sądu krajowego, postanowił skierować do rozpoznania w przewidzianym w art. 23a statutu pilnym trybie prejudycjalnym, Administrativen Sad Sofia‑grad (sąd administracyjny w Sofii, Bułgaria) zwrócił się na podstawie art. 68 ust. 1 WE w związku z art. 234 WE z czterema pytaniami dotyczącymi wykładni art. 15 ust. 4-6 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (zwanej dalej „dyrektywą 2008/115” lub „dyrektywą”)(2).

        Za pomocą tych pytań i zawartych w nich pytań dodatkowych sąd krajowy pyta Trybunał zasadniczo o zastosowanie do niniejszego przypadku przepisu art. 15 dyrektywy, dotyczącego maksymalnego okresu zastosowania środka detencyjnego w celu wydalenia oraz sposobu obliczania okresów przewidzianych w tym względzie, przy wzięciu pod uwagę okoliczności sprawy zawisłej przed sądem krajowym. Pyta on ponadto Trybunał o to, w jakich warunkach można uważać, iż brak jest rozsądnych możliwości wydalenia oraz w jakich okolicznościach środek detencyjny może zostać utrzymany w mocy w sytuacji braku rozsądnych perspektyw wydalenia i po wyczerpaniu możliwości przedłużenia okresu zastosowania środka detencyjnego.