Opinia rzecznika generalnego Mazák przedstawiona w dniu 15 września 2009 r. - Aydin Salahadin Abdulla (C-175/08), Kamil Hasan (C-176/08), Ahmed Adem, Hamrin Mosa Rashi (C-178/08) i Dler Jamal (C-179/08) przeciwko Bundesrepublik Deutschland. - Sprawy połączone C-175/08, C-176/08, C-178/08 oraz C-179/08., sygn. C-175/08, C-176/08, C-178/08 oraz C-179/08

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JÁNA MAZÁKA

przedstawiona w dniu 15 września 2009 r.(1)

Sprawy połączone C‑175/08, C‑176/08, C‑178/08 i C‑179/08

Sprawa C‑175/08

Aydin Salahadin Abdulla

przeciwko

Republice Federalnej Niemiec

Sprawa C‑176/08

Kamil Hasan

przeciwko

Republice Federalnej Niemiec

Sprawa C‑178/08

Ahmed Adem

Hamrin Mosa Rashi

przeciwko

Republice Federalnej Niemiec

Sprawa C‑179/98

Dler Jamal

przeciwko

Republice Federalnej Niemiec

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym
złożony przez Bundesverwaltungsgericht (Niemcy)]

Wspólna polityka azylowa - Dyrektywa 2004/83/WE - Status uchodźcy - Artykuł 2 lit. c) - Utrata statusu - Artykuł 11 ust. 1 lit. e) - Ustanie okoliczności, w związku z którymi dana osoba została uznana za uchodźcę - Ochrona państwa, którego uchodźca jest obywatelem - Artykuł 11 ust. 2 - Znacząca i długotrwała zmiana okoliczności - Artykuł 7 - Podmioty zapewniające ochronę - Artykuły 15 i 18 - Ochrona uzupełniająca - Rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy- Artykuł 4 ust. 4 - Sposób oceny - Artykuł 14

I -    Wprowadzenie

        Niniejsze wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Bundesverwaltungsgericht (federalny sąd administracyjny) w Niemczech dotyczą wykładni niektórych przepisów dyrektywy Rady 2004/83/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osób, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony, oraz zawartości przyznawanej ochrony (zwanej dalej „dyrektywą 2004/83”)(). Przedmiotowe wnioski dotyczą przesłanek utraty statusu uchodźcy zgodnie z art. 11 ust. 1 lit. e) dyrektywy 2004/83. Bundesverwaltungsgericht dąży w szczególności do ustalenia, czy uchodźca traci swój status zgodnie z art. 11 ust. 1 lit. e) dyrektywy 2004/83, jeżeli obawa przed prześladowaniem, na podstawie której status uchodźcy został przyznany, nie może być dłużej uznawana za uzasadnioną i nie ma żadnej innej ku takiej obawie przyczyny w rozumieniu art. 2 lit. c) dyrektywy. W przypadku gdyby Trybunał uznał, że uchodźca nie traci swojego statusu w wyżej wymienionych okolicznościach, sąd krajowy zwraca się do Trybunału o wydanie orzeczenia w przedmiocie tego, czy i do jakiego stopnia wymagane jest spełnienie niektórych dodatkowych wymogów w celu utraty tego statusu. Sąd krajowy zwraca się także o wyjaśnienia co do sposobu, w jaki należy dokonywać oceny nowych, innego rodzaju okoliczności uzasadniających prześladowanie w kontekście utraty statusu uchodźcy w przypadku, w którym przestały istnieć wcześniejsze okoliczności, na podstawie których danej osobie przyznano status uchodźcy.