Opinia rzecznika generalnego Ruiz-Jarabo Colomer przedstawiona w dniu 14 maja 2009 r. - TeliaSonera Finland Oyj. - Sprawa C-192/08., sygn. C-192/08

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

DÁMASA RUIZA-JARABA COLOMERA

przedstawiona w dniu 14 maja 2009 r.(1)

Sprawa C‑192/08

TeliaSonera Finland Oyj

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus (Najwyższy Sąd Administracyjny Republiki Finlandii)]

Łączność elektroniczna - Sieci i usługi - Obowiązek negocjowania w dobrej wierze połączeń wzajemnych - Pojęcie operatora publicznych sieci łączności - Przedsiębiorstwo niemające znaczącej pozycji rynkowej - Wykładnia art. 4 ust. 1, art. 5 i 8 dyrektywy 2002/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady - Uprawnienia krajowych organów regulacyjnych

I -    Wprowadzenie

1.        Korkein hallinto-oikeus (Najwyższy Sąd Administracyjny Finlandii) zwrócił się do Trybunału z wnioskiem o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w sprawie wykładni art. 4 ust. 1 i art. 5 i 8 dyrektywy 2002/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń towarzyszących oraz wzajemnych połączeń(2) (zwanej dalej „dyrektywą o dostępie” lub „dyrektywą 2002/19”).

2.        W szczególności sąd ten zamierza ustalić zakres obowiązku połączeń wzajemnych określonego w art. 4 ust. 1 dyrektywy 2002/19 w celu stwierdzenia, czy obejmuje on szeroko zakrojone obowiązki przewidziane w prawie fińskim, obciążające tym obowiązkiem wszystkie przedsiębiorstwa telekomunikacyjne, bez względu na to, czy zarządzają sieciami publicznymi czy też świadczą usługi, oraz bez względu na to, czy posiadają znaczącą pozycję rynkową.

        W wyniku dokonanej liberalizacji tego sektora Trybunał Sprawiedliwości zezwolił krajowym organom regulacyjnym narzucać pewne obowiązki o charakterze ex ante na dominujących operatorów(), nadając im uprawnienie, na mocy postanowień przejściowych zawartych w dyrektywie o dostępie i w dyrektywie 2002/21/WE w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (zwanej dalej „dyrektywą ramową” lub „dyrektywą 2002/21”)(), do wzajemnego połączenia sieci bez przeprowadzania uprzedniej analizy rynku(). Ponadto Trybunał odrzucił interwencje o charakterze automatycznym, które poprzez władzę ustawodawczą niweczą niezbędny margines swobody działania tych organów regulacyjnych().