Opinia rzecznika generalnego - 31 marca 2009 r. - Komisja przeciwko Niemcom - Sprawa C-269/07

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JÁNA MAZÁKA

przedstawiona w dniu 31 marca 2009 r. (1)

Sprawa C‑269/07

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Republice Federalnej Niemiec

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Naruszenie art. 12 WE, art. 28 WE oraz art. 39 WE, a także art. 7 rozporządzenia Rady nr 1612/68 z dnia 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Wspólnoty - Krajowe przepisy dotyczące bodźców finansowych zachęcających do tworzenia emerytur kapitałowych

I -    Wprowadzenie

1.        Niniejsze postępowanie, wszczęte na skutek wniesienia skargi na podstawie art. 226 WE, dotyczy określonych aspektów przepisów Republiki Federalnej Niemiec w sprawie podatku dochodowego, które zostały przyjęte aby popierać tworzenie przez podatników prywatnych emerytur, powszechnie znanych jako emerytury Riestera albo Riesterrente(2). Decyzja Republiki Federalnej Niemiec w przedmiocie wsparcia udzielanego tworzeniu wskazanych emerytur dobrowolnych przy zastosowaniu bodźców finansowych uzasadniona była zmianami demograficznymi oraz narastającą presją na system ubezpieczeń emerytalnych w ramach krajowego systemu zabezpieczenia społecznego. Celem emerytur Riestera jest więc uzupełnienie emerytur w ramach krajowego systemu zabezpieczenia społecznego.

        W swojej skardze Komisja kwestionuje trzy aspekty przepisów dotyczących emerytur Riestera, zawarte w §§ 79-99 Einkomennsteuergesetz (ustawy o podatku dochodowym, zwanej dalej „EStG”)(). Komisja żąda, by Trybunał orzekł, że: „Republika Federalna Niemiec wprowadzając i utrzymując w mocy przepisy § 79-99 [EstG] dotyczące dodatkowych ubezpieczeń emerytalnych naruszyła zobowiązania wynikające z art. 39 WE, art. 7 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1612/68 z dnia 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Wspólnoty [()], art. 18 WE oraz art. 12 WE, w zakresie w jakim przepisy te: