Opinia rzecznika generalnego Bot przedstawiona w dniu 2 kwietnia 2009 r. - Papierfabrik August Koehler AG (C-322/07 P), Bolloré SA (C-327/07 P) i Distribuidora Vizcaína de Papeles SL (C-338/07 P) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawy połączone C-322/07 P, C-327/07 P oraz C-338/07 P., sygn. C-322/07 P, C-327/07 P oraz C-338/07 P

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

YVES’A BOTA

przedstawiona w dniu 2 kwietnia 2009 r.(1)

Sprawy połączone C‑322/07 P, C‑327/07 P i C‑338/07 P

Papierfabrik August Koehler AG (C‑322/07 P),

Bolloré SA (C‑327/07 P),

Distribuidora Vizcaína de Papeles SL (C‑338/07 P)

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Odwołania - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Rynek papieru samokopiującego - Artykuł 81 WE - Brak spójności między pismem w sprawie przedstawienia zarzutów i decyzją - Naruszenie prawa do obrony - Konsekwencje - Rozsądna długość trwania postępowania przed Sądem - Przeinaczenie dowodów - Udział w naruszeniu - Czas trwania naruszenia - Rozporządzenie nr 17 - Artykuł 15 ust. 2 - Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien - Zasada proporcjonalności - Zasada równego traktowania - Obowiązek uzasadnienia

1.        Przedmiotem niniejszej sprawy są odwołania wniesione przez trzech producentów papieru samokopiującego: Papierfabrik August Koehler AG (C‑322/07 P, zwaną dalej „Koehler”), Bolloré SA (C‑327/07 P, zwaną dalej „Bolloré”) oraz Distribuidora Vizcaína de Papeles SL (C‑338/07 P, zwaną dalej „Divipą”) od wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich z dnia 26 kwietnia 2007 r. w sprawie Bolloré i in. przeciwko Komisji(2).

2.        W drodze zaskarżonego wyroku Sąd oddalił skargi o stwierdzenie nieważności wniesione przez wnoszące odwołanie na decyzję Komisji 2004/337/WE(3), w której stwierdziła ona ich udział w szeregu porozumień i uzgodnionych praktyk na rynku papieru samokopiującego, niezgodnych z art. 81 WE.

        W niniejszych odwołaniach wnoszące odwołania podważają przede wszystkim zgodność z prawem postępowania przed Sądem. W szczególności Bolloré zarzuca Sądowi, że nie wyciągnął wszystkich koniecznych konsekwencji co do zgodności z prawem spornej decyzji, mając na uwadze naruszenie jej prawa do obrony w trakcie postępowania administracyjnego przez Komisję Wspólnot Europejskich.