Orzeczenie
Opinia rzecznika generalnego Trstenjak przedstawiona w dniu 2 kwietnia 2009 r. - Raffaello Visciano przeciwko Istituto nazionale della previdenza sociale (INPS). - Sprawa C-69/08., sygn. C-69/08
OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO
VERICY TRSTENJAK
przedstawiona w dniu 2 kwietnia 2009 r.(1)
Sprawa C‑69/08
Raffaello Visciano
przeciwko
Instituto nazionale della previdenza sociale (INPS)
[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Napoli (Włochy)]
Polityka społeczna - Zbliżanie ustawodawstw - Ochrona pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy - Dyrektywa 80/987 - Obowiązek zaspokajania roszczeń wynikających ze stosunku pracy do określonego limitu - Charakter prawny roszczeń pracownika wobec instytucji gwarancyjnej - Terminy przedawnienia - Ogólne zasady prawa - Zasady równoważności i skuteczności - Zasada równego traktowania
I - Wprowadzenie
1. W swym wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, wniesionym na podstawie art. 234 WE, Tribunale di Napoli (zwany dalej „sądem krajowym”) przedstawia Trybunałowi Wspólnot Europejskich trzy pytania dotyczące wykładni dyrektywy Rady 80/987/EWG z dnia 20 października 1980 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich dotyczących ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy(2).
Wniosek ten został złożony w ramach skargi R. Visciana (zwanego dalej „skarżącym w postępowaniu przed sądem krajowym”) przeciwko Istituto Nazionale della Previdenza Soziale (krajowe biuro zabezpieczenia społecznego, zwanego dalej „INPS”) o zaspokojenie jego roszczeń w związku z niewypłacalnością pracodawcy i wynikających z ostatnich trzech miesięcy trwania stosunku pracy. Strony postępowania przed sądem krajowym toczą przede wszystkim spór co do wysokości tych roszczeń, a konkretnie kwestii, czy INPS może powołać się na przewidziany we włoskim prawie jednoroczny termin przedawnienia. INPS powołuje się przy tym na orzecznictwo włoskich sądów najwyższych, zgodnie z którym roszczenia te mają charakter roszczeń z zabezpieczenia społecznego oraz wskazuje on na wyłączenie stosowania przepisów krajowych, które mogłyby zawiesić lub przerwać bieg terminu przedawnienia.