Opinia rzecznika generalnego Sharpston przedstawiona w dniu 5 marca 2009 r. - 3F przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa C-319/07 P., sygn. C-319/07 P

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

ELEANOR SHARPSTON

przedstawiona w dniu 5 marca 2009 r.(1)

Sprawa C‑319/07 P

3F, dawniej Specialarbejderforbundet i Danmark (SID)

Odwołanie - Pomoc państwa - Ulga podatkowa - Zgodność ze wspólnym rynkiem - Decyzja Komisji o niewszczynaniu formalnego postępowania wyjaśniającego na podstawie art. 88 ust. 2 WE - Skarga związku zawodnego o stwierdzenie nieważności - Legitymacja procesowa

1.        W niniejszym odwołaniu związek zawodowy 3F(2) wnosi do Trybunału o uchylenie postanowienia Sądu Pierwszej Instancji z dnia 23 kwietnia 2007 r. w sprawie T‑30/03 SID przeciwko Komisji, Zb.Orz. s. II‑34*, w którym Sąd Pierwszej Instancji uznał za niedopuszczalną skargę wniesioną przez 3F na podstawie art. 230 WE o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji o niewszczynaniu formalnego postępowania wyjaśniającego na podstawie art. 88 ust. 2 WE(3).

 Okoliczności faktyczne i ramy prawne

 Prawo wspólnotowe

 Traktat WE

2.        Odpowiednie przepisy art. 87 WE mają następujące brzmienie:

„Z zastrzeżeniem innych postanowień przewidzianych w niniejszym traktacie, wszelka pomoc przyznawana przez państwo członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów, jest niezgodna ze wspólnym rynkiem w zakresie, w jakim wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi”.

[…]

3.      „Za zgodną ze wspólnym rynkiem może zostać uznana:

[…]

c) pomoc przeznaczona na ułatwianie rozwoju niektórych działań gospodarczych lub niektórych regionów gospodarczych, o ile nie zmienia warunków wymiany handlowej w zakresie sprzecznym ze wspólnym interesem;

[…]”.

        Artykuł 88 WE stanowi, że wszystkie systemy pomocy podlegają stałej kontroli przez Komisję. Komisja może wszcząć formalne postępowanie wyjaśniające na podstawie art. 88 ust. 2 WE, w trakcie którego „strony zainteresowane” określoną pomocą mogą przedstawić Komisji uwagi(). Wówczas przeprowadzane jest kompletne badanie domniemanej pomocy. W przeciwnym razie Komisja może postanowić - co uczyniła w niniejszej sprawie - że wszczęcie takiego postępowanie nie jest konieczne, jeżeli uzna, że rozpatrywane środki nie stanowią pomocy lub że ją stanowią, ale są oczywiście zgodne ze wspólnym rynkiem.