Stanowisko rzecznika generalnego Kokott przedstawiona w dniu 6 sierpnia 2008 r. - Ignacio Pedro Santesteban Goicoechea. - Sprawa C-296/08 PPU., sygn. C-296/08 PPU

STANOWISKO RZECZNIKA GENERALNEGO

JULIANE KOKOTT

przedstawione w dniu 6 sierpnia 2008 r.(1)

Sprawa C‑296/08 PPU

Ignacio Pedro Santesteban Goicoechea

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez chambre de l’instruction de la cour d’appel w Montpellier (Francja)]

Europejski nakaz aresztowania - Wniosek o ekstradycję - Przysługująca państwu członkowskiemu możliwość zastosowania w relacjach z innym państwem członkowskim innych procedur niż procedury przewidziane w decyzji ramowej 2002/584/WSiSW - Wpływ braku notyfikacji przez państwo członkowskie wydania nakazu istniejących porozumień i uzgodnień, które zamierza dalej stosować - Przysługująca państwu członkowskiemu wykonania nakazu możliwość zastosowania konwencji przyjętej przed dniem 1 stycznia 2004 r., która weszła w życie w tym państwie po tej dacie

I -    Wstęp

1.        W wyniku wystąpienia przez władze hiszpańskie w dniu 2 czerwca 2008 r. z wnioskiem o ekstradycję sporządzonym na podstawie konwencji z dnia 27 września 1996 r.(2) Ignacio Santesteban Goicoechea(3) został umieszczony w areszcie ekstradycyjnym we Francji(4).

2.        Z informacji dostarczonych przez sąd krajowy wynika, że I. Santesteban Goicoechea jest członkiem organizacji terrorystycznej Euskadi Ta Askatasuna/Tierra Vasca y Libertad/Pays basque et liberté (ETA). Zarzucane mu czyny zostały popełnione na terytorium Hiszpanii w lutym i marcu 1992 r. Czyny te zostały zakwalifikowane jako przechowywanie broni, nielegalne posiadanie materiałów wybuchowych, występek polegający na nieuprawnionym używaniu pojazdu stanowiącego własność osoby trzeciej, występek polegający na zamianie tablic rejestracyjnych oraz występek polegający na uczestnictwie w organizacji terrorystycznej(5).

        Chambre de l’instruction de la cour d’appel (izba śledcza sądu apelacyjnego) w Montpellier (Francja), orzekająca w sprawie wniosku o ekstradycję, ma wątpliwości dotyczące zastosowania konwencji z 1996 r. Uważa ona, że zastosowanie tej konwencji przez Republikę Francuską mogłoby być sprzeczne z decyzją ramową w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi (zwaną dalej „decyzją ramową”)(). W tej sytuacji chambre de l’instruction de la cour d’appel w Montpellier postanowiła zawiesić postępowanie i przedstawić Trybunałowi następujące pytania prejudycjalne: