Opinia rzecznika generalnego Bot przedstawiona w dniu 6 marca 2008 r. - Republika Federalna Niemiec (C-75/05 P), Glunz AG i OSB Deutschland GmbH (C-80/05 P) przeciwko Kronofrance SA. - Sprawy połączone C-75/05 P oraz C-80/05 P., sygn. C-75/05 P oraz C-80/05 P

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

YVES’A BOTA

przedstawiona w dniu 6 marca 2008 r.(1)

Sprawy połączone C‑75/05 P i C‑80/05 P

Republika Federalna Niemiec

przeciwko

Kronofrance SA

i 

Glunz AG

OSB Deutschland GmbH

przeciwko

Kronofrance SA

Strona pozwana w pierwszej instancji w obu sprawach:

Komisja Wspólnot Europejskich

Odwołania - Pomoc państwa - Decyzja Komisji o niewnoszeniu zastrzeżeń- Skarga o stwierdzenie nieważności - Dopuszczalność - Prawo przysługujące „stronom zainteresowanym ”- Wielosektorowe ramy pomocy regionalnej na rzecz dużych projektów inwestycyjnych

1.        Przedmiotem niniejszych spraw są odwołania wniesione przez Republikę Federalną Niemiec, jak również przez Glunz AG i OSB Deutschland GmbH(2) od wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich z dnia 1 grudnia 2004 r. w sprawie Kronofrance przeciwko Komisji(3). Zaskarżonym wyrokiem Sąd uchylił decyzję Komisji z dnia 25 lipca 2001 r. w sprawie pomocy, jaką Republika Federalna Niemiec zamierzała przyznać przedsiębiorstwu Glunz(4). Po przeprowadzeniu wstępnego badania, o którym mowa w art. 88 ust. 3 WE, Komisja Wspólnot Europejskich uznała w spornej decyzji, że dany środek stanowi pomoc zgodną ze wspólnym rynkiem, a zatem nie należy wnosić zastrzeżeń odnośnie jej przyznania.

2.        Odwołania te dotyczą w istocie dwóch problemów prawnych.

3.        Pierwszy problem związany jest z zakresem praw przysługujących „zainteresowanym stronom” w ramach procedury kontroli pomocy państwa. Trybunał zostaje ponownie wezwany do zbadania przesłanek dopuszczalności skarg o stwierdzenie nieważności skierowanych przeciwko decyzji Komisji wydanej na podstawie art. 88 ust. 3 WE.

        Drugi problem dotyczy dokonanej przez Sąd wykładni wielosektorowych ram pomocy regionalnej dla dużych projektów inwestycyjnych, przyjętych przez Komisję w komunikacie z dnia 7 kwietnia 1998 r.() Ramy te określają szczegółowe warunki obliczania „maksymalnej dopuszczalnej intensywności” pomocy regionalnej na inwestycje. Przewidują one w tym względzie różnego rodzaju kryteria oceny, w tym czynnik dotyczący stanu konkurencji na rynku. W niniejszych sprawach kwestionowany jest sposób, w jaki czynnik ten został obliczony przez Komisję. Przed Trybunałem podniesiona została w szczególności kwestia, czy Sąd nie naruszył granic swej właściwości, poddając kontroli dokonaną przez Komisję ocenę metody obliczania tego czynnika, oraz czy, w każdym razie, nie naruszył prawa, dokonując wykładni zasad wyznaczonych przez te ramy.