Opinia rzecznika generalnego Kokott przedstawiona w dniu 10 lipca 2008 r. - Győrgy Katz przeciwko István Roland Sós. - Sprawa C-404/07., sygn. C-404/07

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JULIANE KOKOTT

przedstawiona w dniu 10 lipca 2008 r.(1)

Sprawa C‑404/07

György Katz

przeciwko

Istvánowi Rolandowi Sósowi

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Bíróság (Węgry)]

Współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych - Decyzja ramowa 2001/220 - Ochrona ofiar - Oskarżenie subsydiarne - Zeznanie w charakterze świadka

I -    Wprowadzenie

1.        Niniejsze postępowanie po raz kolejny(2) dotyczy wykładni decyzji ramowej Rady 2001/220/WSiSW z dnia 15 marca 2001 w sprawie pozycji ofiar w postępowaniu karnym(3). Konieczne jest ustalenie, czy decyzja ramowa nakłada obowiązek umożliwienia ofierze przestępstwa zeznawania w charakterze świadka w postępowaniu karnym, w którym występuje ona już w charakterze oskarżyciela.

II - Ramy prawne

A -    Prawo Unii Europejskiej

2.        Kwestia właściwości Trybunału Sprawiedliwości w sprawach prejudycjalnych dotyczących decyzji ramowych uregulowana jest w art. 35 ust. 2 i 3 UE:

„2      Każde z państw członkowskich może, w oświadczeniu złożonym w chwili podpisywania traktatu z Amsterdamu lub w jakimkolwiek późniejszym terminie, uznać właściwość Trybunału Sprawiedliwości do orzekania w trybie prejudycjalnym na warunkach określonych w ustępie 1.

3      Państwo członkowskie, składając oświadczenie na podstawie ustępu 2, wskazuje, że:

a)      każdy sąd tego państwa, którego orzeczenia nie podlegają zaskarżeniu według prawa krajowego, może zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości z wnioskiem o rozpatrzenie w trybie prejudycjalnym pytania podniesionego w sprawie przed nim zawisłej i dotyczącego ważności lub wykładni aktu, o którym mowa w ustępie 1, jeżeli sąd ten uzna, że decyzja w tej kwestii jest niezbędna do wydania wyroku;

b)      każdy sąd tego państwa może zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości z wnioskiem o rozpatrzenie w trybie prejudycjalnym pytania podniesionego w sprawie przed nim zawisłej i dotyczącego ważności lub wykładni aktu, o którym mowa w ustępie 1, jeżeli sąd ten uzna, że decyzja w tej kwestii jest niezbędna do wydania wyroku”.