Opinia rzecznika generalnego - 21 maja 2008 r. - Arcelor Atlantique i Lorraine i in. - Sprawa C-127/07

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

M. POIARESA MADURA

przedstawiona w dniu 21 maja 2008 r.(1)

Sprawa C‑127/07

Société Arcelor Atlantique et Lorraine

Société Sollac Méditerrannée

Société Arcelor Packaging International

Société Ugine & Alz France

Société Industeel Loire

Société Creusot Métal

Société Imphy Alloys

Arcelor SA

przeciwko

Premier ministre

Ministre de l’Écologie et du Développement durable

Ministre de l’Économie, des Finances et de l’Industrie

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Francja)]

Zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola - System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych - Różnica w traktowaniu między instalacjami sektora stalowego i sektorów aluminium i tworzyw sztucznych emitujących gazy cieplarniane

        Pytanie stanowiące przedmiot niniejszego postępowania prejudycjalnego dotyczy zgodności z zasadą równego traktowania ustanowionego przez wspólnotową dyrektywę systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, co oznacza, że w grę wchodzić będzie złożona ocena stanu faktycznego. Może wydać się paradoksalne, że u podstaw zagadnienia o tak technicznej naturze leży wyrok o doniosłym znaczeniu w zakresie relacji między krajowym prawem konstytucyjnym a prawem wspólnotowym. Po bez mała dwudziestu latach od wydania przez ten sam sąd krajowy orzeczenia w sprawie Nicolo(), rozstrzygającego kwestię pierwszeństwa prawa wspólnotowego nad ustawami, wyrok w sprawie Arcelor, wydany przez zgromadzenie postępowań spornych Conseil d’État w dniu 8 lutego 2007 r. określa bowiem, co do zasady, relacje między francuską konstytucją a prawem wspólnotowym oraz metody współpracy między Trybunałem Sprawiedliwości a francuskimi sądami administracyjnymi, gdy zostanie przed nimi zakwestionowana zgodność z konstytucją wspólnotowej dyrektywy. Paradoks wynika z faktu, że jak się okaże w dalszej części, fakt zakwestionowania ważności dyrektywy ze względu na wspólnotową zasadę równego traktowania wyniknął z zakwestionowania jej konstytucyjności. Niniejsza sprawa stwarza więc Trybunałowi sposobność do tego, by samemu również mógł określić charakter relacji między krajowymi konstytucjami a prawem wspólnotowym. W ten sposób będzie on mógł rozwiać niektóre obawy dotyczące istnienia możliwego konfliktu, które, jak się okaże, są całkowicie nieuzasadnione z uwagi na wspólne podstawy konstytucyjne, na których spoczywają krajowe porządki prawne i wspólnotowy porządek prawny.