Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 17 kwietnia 2008 r. - Confederatie van Immobiliën-Beroepen van België VZW i Beroepsinstituut van Vastgoedmakelaars przeciwko Willem Van Leuken. - Sprawa C-197/06., sygn. C-197/06
WYROK TRYBUNAŁU (druga izba)
z dnia 17 kwietnia 2008 r.(*)
Uznawanie dyplomów - Dyrektywa 89/48/EWG - Pośrednik w obrocie nieruchomościami
W sprawie C‑197/06
mającej za przedmiot wniosek o wydanie , na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez voorzitter van de rechtbank van koophandel te Hasselt (Belgia) postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2006 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 3 maja 2006 r., w postępowaniu:
Confederatie van Immobiliën-Beroepen van België VZW,
Beroepsinstituut van Vastgoedmakelaars
przeciwko
Willemowi Van Leukenowi,
TRYBUNAŁ (druga izba),
w składzie: C.W.A. Timmermans, prezes izby, K. Schiemann (sprawozdawca), J. Makarczyk, P. Kūris i J.C. Bonichot, sędziowie,
rzecznik generalny: P. Mengozzi,
sekretarz: M.A. Gaudissart, kierownik wydziału,
uwzględniając procedurę pisemną i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 6 września 2007 r.,
rozważywszy uwagi przedstawione:
- w imieniu Confederatie van Immobiliën-Beroepen van België VZW i Beroepsinstituut van Vastgoedmakelaars przez S. Beera, advocaat,
- w imieniu W. Van Leukena przez P. Berbena oraz H. Lamona advocaten,
- w imieniu rządu niderlandzkiego przez C. Wissels działającą w charakterze pełnomocnika,
- w imieniu Rady Unii Europejskiej przez F. Florinda Gijóna, K. Michoel oraz A.M. Colaert, działających w charakterze pełnomocników,
- w imieniu Komisji Wspólnot Europejskich przez H. Střvlbćka oraz W. Wilsa, działających w charakterze pełnomocników,
podjąwszy, po wysłuchaniu rzecznika generalnego, decyzję o rozstrzygnięciu sprawy bez opinii,
wydaje następujący
Wyrok
1 Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni dyrektywy Rady z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie ogólnego systemu uznawania dyplomów ukończenia studiów wyższych, przyznawanych po ukończeniu kształcenia i szkolenia zawodowego, trwających co najmniej trzy lata (Dz.U. 1989, L 19, s. 16), zmienionej dyrektywą 2001/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U. L 206, s. 1, zwanej dalej „dyrektywą 89/48”), oraz art. 49 WE.