Opinia rzecznika generalnego Bot przedstawiona w dniu 24 kwietnia 2007 r. - Willy Kempter KG przeciwko Hauptzollamt Hamburg-Jonas. - Sprawa C-2/06., sygn. C-2/06

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

YVES’A BOTA

przedstawiona w dniu 24 kwietnia 2007 r.(1)

Sprawa C‑2/06

Willy Kempter KG

przeciwko

Hauptzollamt Hamburg-Jonas

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Hamburg (Niemcy)]

Artykuł 10 WE - Wykładnia wyroku w sprawie Kühne & Heitz - Ostateczna decyzja administracyjna sprzeczna z prawem wspólnotowym w świetle późniejszej wykładni dokonanej przez Trybunał - Ponowne rozpatrzenie i wzruszenie - Przesłanki - Zasada pewności prawa - Zasada autonomii proceduralnej państw członkowskich - Rozsądny termin

I -    Wprowadzenie

1.        Niniejsze odesłanie prejudycjalne stanowi niejako przedłużenie wniosku, który był podstawą wyroku Trybunału z dnia 13 stycznia 2004 r. w sprawie Kühne & Heitz(2). Finanzgericht Hamburg (sąd finansowy w Hamburgu, Niemcy) zwraca się w nim do Trybunału o sprecyzowanie treści oraz zakresu tego wyroku.

2.        Przede wszystkim chce się dowiedzieć, czy ponowne rozpatrzenie i zmiana ostatecznej decyzji administracyjnej w celu uwzględnienia dokonanej w międzyczasie przez Trybunał wykładni przepisu prawa wspólnotowego wymaga, aby skarżący powoływał się na prawo wspólnotowe w ramach swej skargi przed sądem krajowym.

3.        Sąd krajowy zwraca się również do Trybunału o stwierdzenie, czy możliwość złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie i zmianę ostatecznej decyzji administracyjnej sprzecznej z prawem wspólnotowym jest ograniczona w czasie.

4.        Po dokonaniu przeglądu aktualnego orzecznictwa Trybunału związanego z problematyką ponownego rozpatrzenia decyzji administracyjnych i orzeczeń sądowych, które stały się ostateczne, a które okazują się sprzeczne z przepisami prawa wspólnotowego w świetle ich późniejszej wykładni dokonanej przez Trybunał, przeprowadzę kolejno badanie obydwu pytań.

5.        Po pierwsze proponuję, by Trybunał odpowiedział sądowi krajowemu, że do spełnienia przesłanki określonej w ww. wyroku w sprawie Kühne & Heitz, zgodnie z którą orzeczenie sądu krajowego orzekającego w ostatniej instancji - w świetle orzecznictwa Trybunału późniejszego względem jego wydania - opiera się na błędnej wykładni prawa wspólnotowego przyjętej bez występowania do Trybunału w trybie prejudycjalnym w okolicznościach przewidzianych w art. 234 akapit trzeci WE, nie jest wymagane, żeby skarżący w postępowaniu przed sądem krajowym powoływał się na prawo wspólnotowe w ramach środka prawnego prawa krajowego, którego przedmiotem jest zaskarżona decyzja administracyjna.