Opinia rzecznika generalnego - 29 listopada 2007 r. - Bosmann - Sprawa C-352/06

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JANA MAZÁKA

przedstawiona w dniu 29 listopada 2007 r. (1)

Sprawa C‑352/06

Brigitte Bosmann

przeciwko

Bundesagentur für Arbeit - Familienkasse Aachen

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Köln (Niemcy))

Artykuł 13 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 - Artykuł 10 rozporządzenia Rady (EWG) nr 574/72 - Świadczenie na dzieci pozostające na utrzymaniu - Zawieszenie wypłacania świadczenia na dzieci w państwie miejsca zamieszkania - Prawo do świadczeń tego samego rodzaju w państwie miejsca zatrudnienia)

I -    Wprowadzenie

1.        Postanowieniem z dnia 10 sierpnia 2006 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 25 sierpnia 2006 r., Finanzgericht Köln (sąd finansowy w Kolonii, Niemcy) skierował do Trybunału cztery pytania prejudycjalne na podstawie art. 234 WE. Pytania te dotyczą wykładni art. 13 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 647/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 kwietnia 2005 r. (2) ( zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1408/71”) (3), jak również art. 10 rozporządzenia Rady (EWG) nr 574/72 z dnia 21 marca 1972 r. w sprawie wykonywania rozporządzenia nr 1408/71 zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 647/2005 (zwanego dalej „rozporządzeniem nr 574/72”). (4)

        Pytania te zostały podniesione w ramach postępowania, wszczętego przez Brigitte Bosmann, obywatelkę Belgii zamieszkującą w Niemczech i wykonującą działalność zawodową w Niderlandach, przeciwko Bundesagentur für Arbeit (federalnemu urzędowi pracy, zwanemu dalej „Bundesagentur”), mającego za przedmiot odmowę przyznania niemieckiego świadczenia na rzecz dwójki dzieci pozostających na jej utrzymaniu z tego powodu, że prawo do świadczenia na dzieci podlega wyłącznie prawu państwa miejsca zatrudnienia, w tym przypadku Niderlandów.