Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 18 lipca 2007 r. - État du Wielkie Księstwo Luksemburga przeciwko Hans Ulrich Lakebrink u Katrin Peters-Lakebrink. - Sprawa C-182/06., sygn. C-182/06

Sprawa C‑182/06

Wielkie Księstwo Luksemburga

przeciwko

Hansowi Ulrichowi Lakebrinkowi i Katrin Peters‑Lakebrink

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnymzłożony przez Cour administrative)

Artykuł 39 WE - Podatek dochodowy od nierezydentów - Ustalenie stawki opodatkowania - Nieruchomości położone na terytorium innego państwa członkowskiego - Niepodlegające uwzględnieniu straty wynikające z wynajmu

Opinia rzecznika generalnego P. Mengozziego przedstawiona w dniu 29 marca 2007 r.  I ‑ 0000

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 18 lipca 2007 r.  I ‑ 0000

Streszczenie wyroku

Swobodny przepływ osób - Pracownicy - Równość traktowania - Wynagrodzenie - Podatki dochodowe

(art. 39 WE)

Artykuł 39 WE należy interpretować w ten sposób, iż sprzeciwia się on uregulowaniu krajowemu, które nie zezwala obywatelowi wspólnotowemu niebędącemu rezydentem państwa członkowskiego, w którym uzyskuje przychód stanowiący zasadniczą część swojego dochodu podlegającego opodatkowaniu, na wystąpienie o uwzględnienie, przy ustalaniu stawki opodatkowania tego dochodu, strat wynikających z wynajmu nieruchomości niezajmowanych przez siebie osobiście, położonych w innym państwie członkowskim, podczas gdy rezydent pierwszego państwa członkowskiego może wystąpić o uwzględnienie owych strat wynikających z najmu.

W dziedzinie podatków bezpośrednich co do zasady sytuacja rezydentów i nierezydentów nie jest porównywalna, a zatem okoliczność, że państwo członkowskie nie zezwala nierezydentowi na korzystanie z pewnych korzyści podatkowych przyznanych rezydentom, co do zasady nie stanowi dyskryminacji, ponieważ obie kategorie podatników nie znajdują się w porównywalnej sytuacji.

Inaczej jest, gdy osoba niebędąca rezydentem nie uzyskuje znaczącego dochodu w państwie swojego zamieszkania i uzyskuje zasadniczą część swoich dochodów podlegających opodatkowaniu z działalności wykonywanej w państwie zatrudnienia, w związku z czym państwo zamieszkania nie jest w stanie przyznać jej korzyści wynikających z uwzględnienia jej sytuacji osobistej i rodzinnej, bowiem dyskryminacja polega na tym, że jej sytuacja nie jest uwzględniana ani w państwie zamieszkania, ani w państwie zatrudnienia.