Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 18 grudnia 2007 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Rebublice Włoskiej. - Sprawa C-194/05., sygn. C-194/05

WYROK TRYBUNAŁU (trzecia izba)

z dnia 18 grudnia 2007 r.(*)

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Środowisko naturalne - Dyrektywy 75/442/EWG i 91/156/EWG - Pojęcie „odpady” - Gleba i kamienie z urobku przeznaczone do ponownego wykorzystania

W sprawie C‑194/05

mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, wniesioną w dniu 2 maja 2005 r.,

Komisja Wspólnot Europejskich, reprezentowana przez M. Konstantinidisa, działającego w charakterze pełnomocnika, wspieranego przez G. Bambarę, avvocato, z adresem do doręczeń w Luksemburgu,

strona skarżąca,

przeciwko

Republice Włoskiej, reprezentowanej przez I.M. Braguglię, działającego w charakterze pełnomocnika, wspieranego przez G. Fienga, avvocato dello Stato, z adresem do doręczeń w Luksemburgu,

strona pozwana,

TRYBUNAŁ (trzecia izba),

w składzie: A. Rosas, prezes izby, U. Lőhmus, J.N. Cunha Rodrigues, A. Ó Caoimh (sprawozdawca) i P. Lindh, sędziowie,

rzecznik generalny: J. Mazák,

sekretarz: J. Swedenborg, administrator,

uwzględniając procedurę pisemną i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 17 stycznia 2007 r.,

po zapoznaniu się z opinią rzecznika generalnego na posiedzeniu w dniu 22 marca 2007 r.,

wydaje następujący

Wyrok

        W skardze Komisja Wspólnot Europejskich wnosi do Trybunału o stwierdzenie, że ponieważ art. 10 ustawy nr 93 stanowiącej przepisy w zakresie środowiska z dnia 23 marca 2001 r. (GURI nr 79 z dnia 4 kwietna 2001 r., zwanej dalej „ustawą nr 93/2001”) oraz art. 1 ust. 17 i  19 ustawy nr 443 określającej zadania rządu w zakresie infrastruktury i zakładów produkcyjnych o strategicznym znaczeniu, jak również inne działania w zakresie ponownego podjęcia działalności produkcyjnej, z dnia 21 grudnia 2001 r. (dodatek zwyczajny do GURI nr 299 z dnia 27 grudnia 2001 r. zwanej dalej „ustawą nr 443/2001”) wyłączają glebę i karminie z urobku przeznaczone do ponownego wykorzystania do ponownego zasypywania, wypełniania, nasypywania i rozkruszania, z wyjątkiem materiałów pochodzących z terenów zanieczyszczonych lub obszarów po melioracji o poziomie zanieczyszczenia przekraczającym limity określone w obowiązujących przepisach, z zakresu stosowania przepisów krajowych w dziedzinie odpadów, Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy dyrektywy Rady 75/442/EWG z dnia 15 lipca 1975 r. w sprawie odpadów (Dz.U. L 194, str. 39) w brzmieniu zmienionym dyrektywą Rady 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U. L 78, str. 32) (zwanej dalej „dyrektywą”).