Opinia rzecznika generalnego Poiares Maduro przedstawiona w dniu 26 stycznia 2006 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Rebublice Włoskiej. - Sprawa C-119/04., sygn. C-119/04

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

M. POIARESA MADURA

przedstawiona w dniu 26 stycznia 2006 r.(1)

Sprawa C‑119/04

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Republice Włoskiej

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Wyrok Trybunału stwierdzający uchybienie - Brak wykonania - Artykuł 228 WE - Kara pieniężna - Uznanie praw nabytych byłych lektorów języków obcych

I -    Wstęp

1.        Kwestia sporna w niniejszym postępowaniu - zgodność z art. 39 WE warunków zatrudnienia lektorów języków obcych na uniwersytetach we Włoszech - była już przedmiotem szeregu wyroków Trybunału. W orzeczeniu wydanym w trybie prejudycjalnym w sprawie Allué i Coonan Trybunał stwierdził, że prawo krajowe ograniczające czas trwania umów o pracę lektorów języków obcych, ale nieograniczające czasu trwania umów o pracę innych pracowników, jest sprzeczne z prawem wspólnotowym(2). Trybunał stwierdził, że odpowiednie ustawodawstwo włoskie w pośredni sposób dyskryminuje pracowników z innych państw członkowskich(3). Podobnie w późniejszym orzeczeniu w sprawie Allué i in. Trybunał stwierdził, iż „jest sprzeczne z [art. 39 ust. 2 WE] ograniczanie przez ustawodawstwo państwa członkowskiego czasu trwania umów o pracę lektorów języków obcych w każdym przypadku do jednego roku z możliwością przedłużenia, w sytuacji gdy zasadniczo ograniczenia takie nie istnieją w odniesieniu do innych wykładowców”(4).

        W 1995 r. w celu zreformowania systemu nauczania języków obcych na włoskich uniwersytetach, w Republice Włoskiej przyjęto ustawę nr 236 z dnia 21 czerwca 1995 r. (zwaną dalej „ustawą nr 236”)(). Zgodnie z jej postanowieniami zlikwidowano stanowisko lektora języków obcych i zastąpiono je stanowiskiem współpracownika lingwistycznego. Jednak po wejściu ustawy w życie Komisja otrzymała wiele skarg od byłych lektorów języków obcych twierdzących, iż przejściu na nowy system towarzyszyła dyskryminacja ze strony włoskich uniwersytetów. Komisja wszczęła przeciwko Włochom postępowanie o stwierdzenie uchybienia. Komisja twierdzi, że na uniwersytecie La Basilicata, uniwersytetach w Mediolanie, Palermo i Pizie, uniwersytecie „La Sapienza” w Rzymie oraz w Instituto Universitario Orientale w Neapolu współpracownikom lingwistycznym nie zaliczono do wynagrodzenia i ubezpieczenia społecznego wypracowanego uprzednio stażu pracy w charakterze lektorów języków obcych. Według Komisji stanowiło to naruszenie art. 39 WE.