Opinia rzecznika generalnego Tizzano przedstawiona w dniu 6 kwietnia 2006 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii. - Sprawa C-433/04., sygn. C-433/04

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

ANTONIA TizzanA

przedstawiona w dniu 6 kwietnia 2006 r.(1)

Sprawa C‑433/04

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Królestwu Belgii

Swoboda świadczenia usług - Przedsiębiorca niezarejestrowany w Belgii - Obowiązek pobrania - Gwarancja zapłaty zobowiązań podatkowych -Odpowiedzialność solidarna - Zgodność

1.        Czy państwo członkowskie, które nakłada na zleceniodawców i przedsiębiorców korzystających z usług przedsiębiorców z sektora budownictwa niezarejestrowanych w Belgii obowiązek pobierania 15% kwoty należnej tym ostatnim oraz nakłada odpowiedzialność solidarną za zapłatę zobowiązań podatkowych ich niezarejestrowanych kontrahentów, narusza art. 49 WE i 50 WE? Oto pytanie, jakie Komisja Wspólnot Europejskich zadała Trybunałowi, wnosząc w dniu 8 października 2004 r. na podstawie art. 226 WE skargę przeciwko Królestwu Belgii.

I -    Ramy prawne

Właściwe prawo wspólnotowe

2.        Do celów niniejszej sprawy najważniejszym przepisem jest art. 49 WE, który, jak wiemy, gwarantuje swobodne świadczenie usług wewnątrz Wspólnoty. W szczególności przewiduje on w pierwszym akapicie, że „ograniczenia w swobodnym świadczeniu usług wewnątrz Wspólnoty są zakazane w odniesieniu do obywateli państw członkowskich mających swe przedsiębiorstwo w państwie Wspólnoty innym niż państwo odbiorcy świadczenia”.

3.        Należy również wskazać art. 50 WE, którego treść jest następująca:

„Usługami w rozumieniu niniejszego traktatu są świadczenia wykonywane zwykle za wynagrodzeniem w zakresie, w jakim nie są objęte postanowieniami o swobodnym przepływie towarów, kapitału i osób.

Usługi obejmują zwłaszcza:

a)      działalność o charakterze przemysłowym;

b)      działalność o charakterze handlowym;

c)      działalność rzemieślniczą;

d)      wykonywanie wolnych zawodów.

Z zastrzeżeniem postanowień rozdziału dotyczącego prawa przedsiębiorczości świadczący usługę może, w celu spełnienia świadczenia, wykonywać przejściowo działalność w państwie świadczenia na tych samych warunkach, jakie państwo to nakłada na własnych obywateli”.