Opinia rzecznika generalnego Sharpston przedstawiona w dniu 13 lipca 2006 r. - Nokia Corp. przeciwko Joacim Wärdell. - Sprawa C-316/05., sygn. C-316/05

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

ELEANOR SHARPSTON

przedstawiona w dniu 13 lipca 2006 r.(1)

Sprawa C-316/05

Nokia Corp.

przeciwko

Joacimowi Wärdellowi

1.        Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Högsta domstolen (szwedzki sąd najwyższy) dotyczy wykładni art. 98 ust. 1 rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (zwanego dalej „rozporządzeniem”)(2).

 Rozporządzenie

2.        Artykuł 1 rozporządzenia stanowi:

„1.      Znak towarowy dla towarów lub usług, zarejestrowany na warunkach i w sposób przewidziany w niniejszym rozporządzeniu, zwany jest dalej „wspólnotowym znakiem towarowym”.

2.      Wspólnotowy znak towarowy ma charakter jednolity. Wywołuje on ten sam skutek w całej Wspólnocie; może on być zarejestrowany, zbyty, być przedmiotem zrzeczenia się lub decyzji stwierdzającej wygaśnięcie praw właściciela znaku lub unieważnienie znaku, a jego używanie może być zakazane jedynie w odniesieniu do całej Wspólnoty. Zasadę tę stosuje się, jeżeli niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej”.

3.        Odpowiednia część art. 9 rozporządzenia stanowi:

„1.      Wspólnotowy znak towarowy przyznaje właścicielowi wyłączne prawa do tego znaku. Właściciel znaku jest uprawniony do zakazania wszelkim stronom trzecim, które nie posiadają jego zgody, używania w obrocie handlowym:

a)      oznaczenia identycznego ze wspólnotowym znakiem towarowym dla towarów lub usług identycznych z tymi, dla których wspólnotowy znak towarowy jest zarejestrowany;

[…]

2.      Na podstawie ust. 1 mogą być zakazane w szczególności następujące działania:

a)      umieszczanie oznaczenia na towarach […]”.

        Zgodnie z art. 91 ust. 1 rozporządzenia państwa członkowskie wyznaczają na swoich terytoriach ograniczoną liczbę „sądów [właściwych] w sprawach wspólnotowych znaków towarowych” pierwszej i drugiej instancji. Artykuł 92 stanowi, że sądy właściwe w sprawach wspólnotowych znaków towarowych mają być właściwe wyłącznie do rozpatrywania powództw, których przedmiotem są naruszenia wspólnotowych znaków towarowych.