Opinia rzecznika generalnego Geelhoed przedstawiona w dniu 28 września 2006 r. - Gertraud Hartmann przeciwko Freistaat Bayern. - Sprawa C-212/05., sygn. C-212/05

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

L.A. GEELHOEDA

przedstawiona w dniu 28 września 2006 r.(1)

Sprawa C‑212/05

Gertraud Hartmann

przeciwko

Freistaat Bayern

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundessozialgericht (Niemcy)]

Wykładnia rozporządzenia Rady (EWG) nr 1612/68 z dnia 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Wspólnoty - Pojęcie pracownika - Urzędnik niemiecki, który przeniósł swoje stałe miejsce zamieszkania do Austrii, ale nadal pracuje w Niemczech - Odmowa przyznania zasiłku z tytułu opieki nad dzieckiem (Erziehungsgeld) jego małżonce, która jest obywatelką Austrii, mającą miejsce zamieszkania w Austrii, niepracującą w Niemczech - Przywilej socjalny

I -    Wstęp

1.     Na podstawie niemieckiej Bundeserziehungsgeldgesetz (ustawa o zasiłku z tytułu opieki nad dzieckiem i urlopie wychowawczym, zwana dalej „BErzGG”) przyznanie zasiłku z tytułu opieki nad dzieckiem zależy między innymi od posiadania przez uprawnionego miejsca zamieszkania w Niemczech. W niniejszej sprawie Bundessozialgericht zwraca się do Trybunału z pytaniem, czy wymóg posiadania miejsca zamieszkania jest niezgodny z prawem wspólnotowym, a w szczególności z rozporządzeniem nr 1612/68(2), rozporządzeniem nr 1408/71(3) lub art. 18 WE, tak że obywatelka Austrii mająca miejsce zamieszkania w Austrii ze swoim mężem, będącym obywatelem niemieckim, który jest zatrudniony w Niemczech w charakterze urzędnika służby cywilnej, może rościć sobie prawo do tego zasiłku.

2.     W tym samym czasie Bundessozialgericht (federalny sąd do spraw ubezpieczeń społecznych) przekazał do Trybunału pytanie dotyczące tego samego przepisu prawa krajowego, który ustanawia warunki przyznania zasiłku z tytułu opieki nad dzieckiem, ale w tym przypadku w odniesieniu do pracownika zatrudnionego w strefie nadgranicznej zamieszkałego w Niderlandach i pracującego w Niemczech (wyrok Trybunału w sprawie C‑213/05 Geven, postępowanie w toku). Zgodnie z tym przepisem pracownicy przygraniczni mogą mieć prawo do tego świadczenia, pod warunkiem że wykonują pracę w Niemczech w wymiarze wykraczającym poza wymiar minimalnego zatrudnienia. Pomimo że przywołane sprawy są ściśle powiązane, okoliczności faktyczne leżące u ich podstaw są zupełnie różne; w związku z tym omówię każdą ze spraw w ramach odrębnych opinii, które zostaną przedstawione w tym samym dniu.