Opinia rzecznika generalnego Geelhoed przedstawiona w dniu 28 września 2006 r. - Wendy Geven przeciwko Land Nordrhein-Westfalen. - Sprawa C-213/05., sygn. C-213/05

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

L.A. GEELHOEDA

przedstawiona w dniu 28 września 2006 r.(1)

Sprawa C‑213/05

Wendy Geven

przeciwko

Land Nordrhein‑Westfalen

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundessozialgericht (Niemcy)]

Wykładnia art. 7 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1612/68 z dnia 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Wspólnoty - Przywilej socjalny - Przepisy krajowe, na podstawie których uzależniono przyznawanie zasiłku wychowawczego (Erziehungsgeld) osobom, które nie mają stałego miejsca zamieszkania ani zwykłego miejsca pobytu na terytorium państwa od wystąpienia przesłanki wykonywania działalności zawodowej przekraczającej wymiar zajęcia dodatkowego (Geringfügigkeitsgrenze) 15 godzin pracy tygodniowo

I -    Wprowadzenie

1.     Zgodnie z niemiecką Bundeserziehungsgeldgesetz (ustawą o zasiłkach i urlopach wychowawczych, zwaną dalej „BErzGG”) przyznanie zasiłku wychowawczego jest uzależnione między innymi od tego, aby beneficjent posiadał miejsce zamieszkania w Niemczech. Jednak takie świadczenie socjalne jest także przyznawane pracownikom przygranicznym, o ile wykonują w Niemczech działalność zawodową w wymiarze przekraczającym wymiar dodatkowego zajęcia. W niniejszej sprawie zasadnicze pytanie podniesione we wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym przedłożonym przez Bundessozialgericht dotyczy tego, czy wymóg zajęcia dodatkowego, zgodnie z definicją zawartą w przepisach krajowych, jest zgodny z art. 7 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 1612/68(2), który gwarantuje równe traktowanie pracowników migrujących i pracowników krajowych, jeśli chodzi o prawo do przywilejów socjalnych w państwie członkowskim miejsca zatrudnienia(3).

2.     Równolegle do tego postępowania Bundessozialgericht zwrócił się do Trybunału z pytaniami dotyczącymi wymogu miejsca zamieszkania w stosunku do austriackiej małżonki niemieckiego urzędnika, który po przeniesieniu swojego miejsca zamieszkania do Austrii w dalszym ciągu był zatrudniony u swojego pracodawcy w Niemczech: sprawa C‑212/05 Hartmann. W zakresie, w jakim rozważania zawarte w mojej opinii w tamtej sprawie() obejmują problemy podniesione w niniejszym postępowaniu, ograniczę się do odesłania do właściwych części tamtej opinii w celu uniknięcia zbędnych powtórzeń.