Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Opinia rzecznika generalnego Kokott przedstawiona w dniu 30 listopada 2006 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Finlandii. - Sprawa C-342/05., sygn. C-342/05

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JULIANE KOKOTT

przedstawiona w dniu 30 listopada 2006 r.(1)

Sprawa C‑342/05

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Republice Finlandii

Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory - Polowanie na wilki





I -    Wprowadzenie

1.        W niniejszym postępowaniu Trybunał ma zająć stanowisko w kwestii warunków współistnienia nowoczesnych społeczeństw europejskich oraz gatunków drapieżników, które wyginęły na terenie prawie całej Europy.

2.        Komisja Wspólnot Europejskich kwestionuje fińską praktykę administracyjną w zakresie udzielania zezwoleń na polowanie na wilki (Canis lupus). Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (zwana dalej „dyrektywą siedliskową”)(2) zabrania między innymi celowego zabijania oraz celowego chwytania wilków poza fińskim obszarem ochrony populacji reniferów. Jednak art. 16 dyrektywy siedliskowej dopuszcza, przy zachowaniu pewnych warunków, odstępstwa od tego zakazu. Praktyczne zastosowanie art. 16 nigdy nie było przedmiotem orzecznictwa.

II - Ramy prawne

A -    Przepisy dyrektywy siedliskowej

3.        Cele dyrektywy siedliskowej są określone w art. 2:

„1.       Niniejsza dyrektywa ma na celu przyczynienie się do zapewnienia różnorodności biologicznej poprzez ochronę siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory na europejskim terytorium państw członkowskich, do którego stosuje się traktat.

2.       Środki podejmowane zgodnie z niniejszą dyrektywą mają na celu zachowanie lub odtworzenie, we właściwym stanie ochrony, siedlisk przyrodniczych oraz gatunków dzikiej fauny i flory ważnych dla Wspólnoty.

3.      Środki podejmowane zgodnie z niniejszą dyrektywą uwzględniają wymogi gospodarcze, społeczne i kulturowe oraz cechy regionalne i lokalne”.

        Właściwe w niniejszym przypadku zakazy dotyczące ochrony gatunków są zawarte w art. 12 ust. 1 lit. a):

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00