Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 29 czerwca 2006 r. - SGL Carbon AG przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa C-308/04 P., sygn. C-308/04 P

Sprawa C-308/04 P

SGL Carbon AG

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Odwołanie - Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Elektrody grafitowe - Artykuł 81 ust. 1 WE - Grzywny - Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien - Komunikat w sprawie współpracy - Zasada ne bis in idem

Streszczenie wyroku

1.        Konkurencja - Grzywny - Sankcje wspólnotowe i sankcje nałożone w państwie trzecim za naruszenie krajowego prawa konkurencji

(art. 3 ust. 1 lit. g) WE; rozporządzenie Rady nr 17, art. 15)

2.        Konkurencja - Grzywny - Kwota - Uprawnienia dyskrecjonalne Komisji

(rozporządzenie Rady nr 17, art. 15)

3.        Konkurencja - Grzywny - Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien

(rozporządzenie Rady nr 17, art. 15 ust. 2; komunikat Komisji 98/C 9/03)

4.        Konkurencja - Grzywny - Kwota - Ustalenie kwoty podstawowej grzywny proporcjonalnie do samego naruszenia

(rozporządzenie Rady nr 17, art. 15 ust. 2)

5.        Konkurencja - Grzywny - Kwota - Ustalenie - Kwota maksymalna

(rozporządzenie Rady nr 17, art. 15 ust. 2)

6.        Konkurencja - Postępowanie administracyjne - Poszanowanie prawa do obrony

7.        Konkurencja - Grzywny - Kwota - Ustalenie - Kryteria - Sytuacja finansowa zainteresowanego przedsiębiorstwa

(rozporządzenie Rady nr 17, art. 15 ust. 2; komunikat Komisji 98/C 9/03, pkt 5 lit. b))

8.        Konkurencja - Grzywny - Uprawnienia dyskrecjonalne Komisji

(rozporządzenie Rady nr 17, art. 15 ust. 2)

1.        Zasada ne bis in idem, której został poświęcony również art. 4 protokołu nr 7 do europejskiej konwencji praw człowieka, stanowi podstawową zasadę prawa wspólnotowego, której przestrzeganie zapewniają sądy.

W przypadku kartelu wpisującego się w kontekst międzynarodowy, charakteryzujący się w szczególności obowiązywaniem - na odpowiednich terytoriach - systemów prawnych państw trzecich, wykonywanie uprawnień przez władze tych państw, na których spoczywa obowiązek ochrony wolnej konkurencji, podlega, w ramach ich właściwości miejscowej, specyficznym dla tych państw wymogom. Elementy stanowiące podwaliny systemów prawnych innych krajów w dziedzinie konkurencji obejmują bowiem nie tylko szczególne cele i założenia, lecz także prowadzą do przyjęcia konkretnych przepisów materialnych oraz do wywarcia zróżnicowanych skutków prawnych w zakresie prawa administracyjnego, karnego czy cywilnego, w sytuacji gdy władze tych krajów wykazały istnienie naruszeń reguł mających zastosowanie w zakresie konkurencji.