Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 września 2006 r. - i-21 Germany GmbH (C-392/04) i Arcor AG & Co. KG (C-422/04) przeciwko Bundesrepublik Deutschland. - Sprawy połączone C-392/04 oraz C-422/04., sygn. C-392/04 oraz C-422/04

Sprawy połączone C‑392/04 i C‑422/04

i‑21 Germany GmbH

i

Arcor AG & Co. KG, dawniej ISIS Multimedia Net GmbH & Co. KG

przeciwko

Bundesrepublik Deutschland

(wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym
złożone przez Bundesverwaltungsgericht)

Usługi telekomunikacyjne - Dyrektywa 97/13/WE - Artykuł 11 ust. 1 - Opłaty nakładane w przypadku indywidualnych zezwoleń - Artykuł 10 WE - Pierwszeństwo prawa wspólnotowego - Pewność prawa - Ostateczna decyzja administracyjna

Streszczenie wyroku

1.        Zbliżanie ustawodawstw - Sektor telekomunikacji

(dyrektywa 97/13 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 11 ust. 1)

2.        Państwa członkowskie - Zobowiązania - Obowiązek współpracy

(art. 10 WE; dyrektywa 97/13 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 11 ust. 1)

1.        Artykuł 11 ust. 1 dyrektywy 97/13 w sprawie wspólnych przepisów ramowych dotyczących ogólnych zezwoleń i indywidualnych zezwoleń w dziedzinie usług telekomunikacyjnych stoi na przeszkodzie stosowaniu takiej opłaty z tytułu indywidualnych zezwoleń, która jest naliczana przy uwzględnieniu ogólnych kosztów administracyjnych organu regulacyjnego związanych z wydaniem tych zezwoleń w okresie trzydziestoletnim.

W istocie z treści tego przepisu wynika, że opłaty nakładane przez państwa członkowskie na przedsiębiorstwa, którym udzielono indywidualnych zezwoleń, mają wyłącznie na celu pokrycie kosztów administracyjnych odpowiadających nakładowi pracy związanemu z wydaniem tych zezwoleń. O ile prawdą jest, że pojęcie „koszty administracyjne” jest dostatecznie szerokie, by pomieścić tak zwane „ogólne” koszty administracyjne, o tyle te ostatnie mogą jednak dotyczyć wyłącznie czterech rodzajów czynności, wymienionych wyraźnie w art. 11 ust. 1 dyrektywy 97/13. Ponadto wysokość opłaty powinna odpowiadać wymaganemu nakładowi pracy i być publikowana w odpowiedniej formie i w sposób szczegółowy, aby informacje te były łatwo dostępne. Wyliczenie tych kosztów na okres 30 lat wymaga dokonania ekstrapolacji kosztów, które mogą być poniesione w przyszłości. Koszty te z samej definicji nie są kosztami faktycznie poniesionymi. Wobec braku mechanizmu umożliwiającego weryfikację żądanej kwoty kwota ta nie może ściśle odpowiadać wymaganemu nakładowi pracy, a taki właśnie wymóg został wyraźnie zawarty w art. 11 ust. 1 dyrektywy 97/13.